Απ: Φιλοσοφία και δεοντολογία

από **-nikos-** Παρ Σεπ 20, 2013 6:25 pm

καπου διαβασα το εξις ρητο=

''δεν ειναι ο αριστοφανης παντα επικαιρος.....οι ανθρωποι ειναι μαλάκες 2500 χρονια !! ''

τι σε κανει να πιστευεις οτι τα επομενα 2500 χρονια θα διορθοθει ?

από TZAK KLIK Παρ Σεπ 20, 2013 6:42 pm

Τότε στην Αθήνα ζούσαν

300 000 άνθρωποι

ενώ σήμερα στον ίδιο χώρο ζούνε

4000 000 .

τελικά αναρωτιέμαι καμιά φορά
αν τα πολλά μυαλά σκέφτονται χειρότερα από το ένα μόνο του

από Φανης Παρ Σεπ 20, 2013 6:43 pm

που ξεκινα η βια ??
που τελειωνει ??

Απλα υπαρχει....
Οχι μονο στους ανθροπους....

από **-nikos-** Τρι Σεπ 24, 2013 9:19 am

το καλοκαίρι που μας περασε
συναντήθηκα με εναν παλιο μου πελατη και καλο συνομιλητή που τυγχανει να ειναι ενας απο
τους καλύτερους γυναικολογους της αθηνας.

Ο ανθρωπος αυτος ιδιοτευει και περιτο να σας πω οτι εχει μαζεψει παραπολλα χρηματα
στην μακρα καριερα του και.....
μιας που αναφερθηκα και στο ''μακρα καριερα'' οφηλω να ενημερωσω οτι ο τυπος
εχει πατησει τα 70' χρονια.. [ισως και τα 75'..]
και αυτη ηταν και η αιτια της συζητησης που εξελιχθηκε σε κατι που αξιζει να το αναφερω εδω στο ''φιλοσοφια και δεοντολογια''.

του λεω ''πως και τρεχεις ακομα ??'' ''δεν εχει αλλους γυναικολογους η αθηνα ??''

μου απαντα= ''εχει..φυσικα και εχει... αλλα ολες οι δυσκολες καταστασεις καταληγουν στην δικη μου κλινικη
καταστασεις που....ολοι οι γυναικολογοι σηκώνουν τα χερια ψηλα..''

τι εχει κανει..οπως γνωριζετε η ''μοδα'' των τελευταιων χρονων ειναι η γενα με καισαρικη για
1= να ειναι ποιο ελεγχόμενη
2=οι γιατροι και οι κλινικες περνουν περισοτερα χρηματα απο τις ασφαλιστικες και απο τους πελατες.
3=παιζει και το παραμυθι οτι η γυναικα υποφερει λιγοτερο...[αν ηταν αληθεια αυτο θα νοσηλεύονταν και λιγοτερες μερες.......

ομως υπαρχουν και παρενεργειες... η ποιο απλη ειναι οτι η τριτη καισαρικη πρεπει να ειναι αυστηρως και η τελευταια..
οτι απαξ και μια γυναικα γεννησει με καισαρικη ΔΕΝ μπορει να γεννησει μετα φυσιολογικα γιατι υπαρχει κίνδυνος
να ''σπασουν τα ραματα'' της προηγουμενης επεμβασης....

και φυσικα οτι αλλος κινδυνος υπαρχει στις περιπτοσεις επεμβασεων ''κοψιματος-ραψιματος''

ο εν λογο τυπος ομως.. ανεπτηξε μια μεθοδο που κανει τις γυναικες να μπορουν να
κανουν ΟΣΕΣ καισαρικες θελουν... η αν γουσταρουν να μπορουν να γεννησουν και φυσιολογικα μετα
την καισαρικη..βασικα ανεπτηξε ενα διαφορετικο τυπο ''ραψιματος'' της μητρας
που την κανει πολυ ποιο ανθεκτικη.

του πρότεινα να το κατοχυροσει σαν πατεντα και η απαντηση
ηταν αποστομοτικη.
μου λεει = ''ξερεις τι βρωμιά υπαρχει στον κοσμο της υγειας παγκοσμιως ??
κατοχυρονεις μια πατεντα.... η ιατρικη κοινωτητα δεν την δεχεται μεχρι το περας της ισχης της
πατεντας.. και μετα ητε στην περνει μια πολυεθνικη με το ''ετσι θελω'' ητε στην αγοράζει με πινακιο φακης και
μετα πουλαει τα πνευματικά δικαιώματα αδρα.... τοσο αδρα που μετανιώνεις
την στιγμη που την παραχώρησες σε αυτους....
και ειμαι πολυ μεγαλος σε ηλικία για να μετανιώσω για καποια μου επιλογη.''

από **-nikos-** Παρ Οκτ 04, 2013 11:17 am

"Κάθοδος των Δωριέων"
Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 Empty

Η "Κάθοδος των Δωριέων" ή "Κάθοδος των Ηρακλειδών" είναι θεωρία ιστορική και γλωσσολογική σύμφωνα με την οποία περί τον 12ο αιώνα π.Χ. ελληνικά φύλα κατήλθαν από το βορρά προς την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησο με συνέπεια την καταστροφή του Μυκηναϊκού πολιτισμού.

Η σχετική παράδοση οφείλεται στον Ηρόδοτο (Ι, 56) ο οποίος πρώτος αναφέρθηκε στην "επιστροφή των Ηρακλειδών" στην Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση τα Δωρικά φύλα κινήθηκαν από την Φθιώτιδα προς την Πίνδο και κατόπιν στην Πελοπόννησο. Στην νεώτερη εποχή οι ιστορικοί και αρχαιολόγοι αναζήτησαν κάποια τεκμηρίωση αυτής της παράδοσης και επικαλέστηκαν ως μαρτυρίες την εισαγωγή της χρήσης του σιδήρου, το έθιμο της καύσης των νεκρών, την παραγωγή της πρωτογεωμετρικής κεραμικής και την καταστροφή των Μυκηναϊκών ανακτόρων.

Από τα γλωσσολογικά δεδομένα προκύπτουν επίσης ενδείξεις ότι η δωρική διάλεκτος ομιλείτο και κατά την μυκηναϊκή περίοδο αλλά ήταν κοινωνικά κατώτερη, δεν αναγραφόταν στις πινακίδες και εχρησιμοποιείτο εκτός των ανακτόρων.

Σύφωνα με τον καθηγητή Χρ. Ντούμα οι Δωριείς ήταν κάτοικοι της Ελλάδος που κάποτε εκτοπίστηκαν από τους Μυκηναίους σε ορεινές περιοχές, κάτι ανάλογο με αυτό που έχει συμβεί σε πολλούς πληθυσμούς στην ιστορία της Ελλάδας.
Στα ορεινά ασχολήθηκαν με την κτηνοτροφία και τη δασική οικονομία γι' αυτό η παράδοση τους χαρακτηρίζει ως οπισθοδρομικούς.

Κάποτε από τα ορεινά επέστρεψαν στα πεδινά στις αρχικές τους κοιτίδες όταν για άλλους λόγους παρήκμασαν τα ανακτορικά συγκροτήματα. Σημειώνεται ότι η λέξη "κατίοντες" που συναντάται στον Ηρόδοτο και αλλού σε σχέση με τους Δωριείς (ΙΧ, 26) έχει και την έννοια του "επιστρέφω από την εξορία". Η σύγχρονη ερμηνεία του "κατίοντες" ως "κατερχόμενοι" οφείλεται στην σύγχρονη χαρτογραφική απεικόνιση όπου ο βορράς είναι "πάνω" και ο νότος "κάτω".

Κατά μία ερμηνεία, το όνομα "Δωριεύς" δεν οφείλεται στην Δωρίδα, αλλά αντίστροφα αυτή η περιοχή ονομάστηκε έτσι λόγω των Δωριέων. Η κατάληξη -εύς υποδεικνύει επάγγελμα, ενώ η ρίζα δωρ- είναι γνωστή από τη μυκηναϊκή εποχή και σχετίζεται με τα δένδρα και τα ξύλα. Η εναλλαγή του όμικρον με το ωμέγα είναι συνήθης μεταξύ των διαλέκτων. Έτσι η λ. "Δωριεύς" πιθανώς δηλώνει τον ασχολούμενο με την ξυλεία, τον ξυλοκόπο. Είναι πιθανό ότι αργότερα η χρήση του όρου διευρύνθηκε ώστε να χαρακτηρίζει όλους τους "άξεστους" ελληνόφωνους, ανάλογα με τη σύγχρονη χρήση της λ. "βλάχος". Σχετικός θεωρείται και ο μύθος σύμφωνα με τον οποίο ο τελευταίος βασιλιάς Κόδρος, προκειμένου να σώσει τους Αθηναίους από τους Δωριείς, μεταμφιέστηκε σε ξυλοκόπο για να διεισδύσει στο στρατόπεδό τους.

υγ. την αφορμη για την επαναδημοσιευση αυτου
του ποστ μου την εδωσε μια συζητηση που ειχα χθες περι της
αποστασης μεταξυ των καστών που δημιουργουνται για λογους οικονομικους ή μορφωτικούς ή ιδεολογικούς που αποτελεσμα εχουν την παρακμη μιας κοινωνιας.

από **-nikos-** Σαβ Οκτ 05, 2013 11:37 am

μεταφορα μερικων ποστ προς χαρην αρχειου....[μην χρειαστει να τα ξαναγραψω κιολας....]

''οτι δεν μας σκοτωνει μας κανει πιο δυνατους''

τι ηθελε να πει ,,,ο ποιητης ??

οτι δεν μας σκοτωνει,,,λεει,,,,διαβαζω τον ομηρο και λεει για τον θανατο= ''του πηραν οι κηρες το φως''

σκοτωνω-σκοτωνομαι- περναω απο το φως στο σκοταδι,,απο την κινηση στην ακινησια,,,ΜΟΝΙΜΑ !!

Αρα πως μας εκανε πιο δυνατους αυτο που δεν μας σκοτωσε ?? μηπως σκοτωσε ενα μερος του εαυτου μας
συνεσθηματικα η υλικα,,,και εμεις το αντικαταστησαμε με ενα αλλο,,πιο δυνατο,,πιο διαφωρετικο,,,,

ποιο αλιωτικο μηπως ??

αρα πρεπει να πεθανει αυτος που εισουν χθες για να γεννηθει αυτος που εισαι σημερα,,,

κιομως αν κοιταζες μες τα ματια τον ανθρωπο που εισουν χθες, τι θα ενιωθες ??
τι θα ενιωθε εκεινος για σενα ??

εισαι πιο δυνατος τωρα,, εισαι πιο ευτηχισμενος ??

ΕΞΑΡΤΗΣΗ

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 Empty

Εξαρτηση,,,,
ετσι λενε το ''κολημα'' οι ''μορφωμενοι'',, το ειπαν ετσι γιατι ??

εχω κολησει ρε φιλε
----εχω φαει κολημα ρε μεγαλε , ειναι μεσα στο μιαλο μου, ειναι μεσα στο σωμα μου,

ομως ειμαι εξαρτημενος ?? τι σημενει να εισαι εξαρτημενος ?? οτι δεν μπορεις χωρις,,,,,
κατσε ρε φιλε,,εχω κολημα αλλα δεν εξαρτατε η ζωη μου απο δαυτο,δεν ειναι δα ουτε νερο ουτε φαγι,,

οταν μου λειπει νομιζω οτι δεν εχω τιποτα και οταν το εχω ειναι σαν να μην μου λειπει τιποτα,,τι ειναι αυτο ??

πως ειναι η φυση του ? μηπως εχει φτιαχτει για να κολαμε ?? και αφου δεν ειναι απαρετητο
γιατι νιωθω ετσι ??

ζζζζζζζζζζζζζζζζζζ ναι,,, δεν ειναι αυτο που κολαει,, κολαμε σε αυτο με την ελπιδα οτι θα δωσει μια ανασα,
μια ελπιδα,, μια ζωη,, [ρε μαλ,,, αυτο ειναι τραγουδι σσσσσ]

και τελικα τι κανει , σου ελυσε τα προβληματα ? σου εδωσε ελπιδα ? σου εδωσε ζωη ? ΟΧΙ σε εκανε πιο δειλο απο οτι ησουν, και καθε φωρα που περναει η επιρεια του η δειλια σου γιγαντονεται,
και θελεις και αλλο ,,,και αλλο ,,και ξανα,, μεχρι τι ? μεχρι που ?
μεχρι να γινεις ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ απο την ΔΕΙΛΙΑ σου,,μεχρι να καταλαβεις τους,,εξαρτημενους και
την τρυπα στην ψυχη τους.

Και το αντιδοτο στο κολημα πιο ειναι ?? ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ??

ειναι απλο και οδυνηρο = αν εχεις κολησει καπου μην σταματας...ναι μην σταματας
αλλα πηδα μεσα με τα μπουνια,,,
γιατι ο μονος τροπος να ξεκολησεις απο κατι που σε κανει να νιωθεις ομορφα
ειναι να το ΣΙΧΑΘΕΙΣ να δεις ΠΟΣΟ ΒΡΟΜΕΡΟ ΕΙΝΑΙ και που σε εχει φερει,,,
γιατι οσο πιστευεις οτι σου κανει καλο
ακομα και αν δεν το
ξανακανεις ποτε στην ζωη σου,,,παντα κολημενος σε αυτο θα εισαι,
εξαρτημενος ομως δεν ησουν ποτε......

από **-nikos-** Σαβ Οκτ 05, 2013 11:39 am

μια ιστορία λίγο άγνωστη για την φύση του ανθρώπου
θα σας πω,,

έρχεται από τα βάθη της αρχαιότητας την εποχή του χαλκού από τον πόλεμο στο ήλιον
τον ελληνοτρωικο πόλεμο

δεν εχει να κάνει με συμβολισμούς αλλά με την φύση του ανθρώπου να
ψάχνει για ελαττώματα και στους αδύνατους και στους δυνατούς,,και στους δειλούς και
στους θαρραλέους,,

ο γνωστός μας Αχιλλεας που ήταν ο πιο δυνατός πολεμιστής στην μάχη και
ισόθεος στα ματιά των συναγωνιστών του μα και των εχθρών του,,
πριν πάει στον πόλεμο ένας χρησμός του είπε ότι θα πεθάνει εκεί τιμημένος
και ποτέ δεν θα γύριζε πίσω .

τότε ο Αχιλλεας προσπάθησε να ανατρέψει την προφητεία με το να αποφύγει
να πάει στον πόλεμο και όπως οι περισσότεροι ξέρετε
μεταμφιέστηκε σε γυναικα και κρύφτηκε σε ένα κοντινό στο σπίτι του παρθεναγωγείο

ο έξυπνος Οδυσσέας όμως αφήνοντάς στην αυλή του παρθεναγωγείου παιχνίδια με
κούκλες φορέματα αλλά και τόξο βέλη και σπαθί άφησε τον
Αχιλλεα να προδοθεί μονός του αφού αμέλησε τα κοριτσίστικα παιχνίδια και άρχισε να παίζει
με τα όπλα που είχε αφήσει ο πανούργος Οδυσσέας,,

Το κοριτσίστικο όνομα που υιοθέτησε ο Αχιλλέας
κατά την παραμονή του στο παρθεναγωγείο ήταν ''ΠΥΡΑ''

Φυσικά στην διάρκεια του πολέμου κανείς δεν τόλμησε να κοροϊδέψει τον
Αχιλλεα για αυτή την κίνηση αφού το πιο πιθανό θα ήταν να τον σκοτώσει ο γιγαντόσωμος Αχιλλεας
πριν τελειώσει την προσβολή του.

βεβαία αρκούνταν να τον λένε και πηλειδη πίσω από την πλάτη του από το όνομα του πατρός του Πηλέα.

η Ιλιάδα κύλησε όπως ξέρετε και μετά τον θάνατο του Αχιλλεα στάλθηκαν να φωνάξουν τον
γιο του τον Νεοπτολεμο αφού ο χρησμός του τειρεσια έλεγε ξεκάθαρα ότι χωρίς
Αχιλλεα η τρεια δεν θα έπεφτε ,, έτσι ο απόγονος του Αχιλλέα ήταν ότι πιο κοντά είχαν οι Αχαιοί.

Ο Ευρύπυλος ήταν ένας γιγαντόσωμος πολεμιστής που είχε κυριολεκτικά
θερίσει τους Αχαιούς και με την απουσία του Εαντα και του Αχιλλέα από το πεδίο της
μάχης δεν υπήρχε ισάξιος πολεμιστής να αναμετρηθεί μαζί του,,,

ο Νεοπτόλεμος είχε όλα τα χαρακτηριστικά του πατρός του μα δεν είχε πολεμήσει
ποτέ σε αληθινή μάχη αν και τα όπλα του μπορούσε να τα
χειριστεί με την ιδία μαεστρία με τον Αχιλλέα και όρμησε στην μάχη σκοτώνοντας
οποίον έκανε το λάθος να βρεθεί μπροστά του,,, και σύντομα έφτασε
μπροστά στον Ευρυπυλο ,,,
ήταν η στιγμή που η τε θα πέθαινε από τα χεριά του συμμαχου των τρωων ητε
θα δοξάζονταν σαν γνήσιος απόγονος του μέγα Αχιλεα.

η μονομαχία δεν κράτησε πολύ μα τελείωσε με τον Ευρυπυλο νεκρό στα ποδιά του Νεοπτόλεμου.

Ο Νεοπτόλεμος τότε άρχισε να χορεύει έναν ιδιότυπο πολεμικό χορό που οι Αχαιοί δεν
είχαν ξαναδεί ποτέ.

ξέχασα να αναφέρω ότι το παρατσούκλι του Νεοπτόλεμου ήταν '' ΠΥΡΟΣ''
ένα παρατσούκλι που το κρατούσαν μέσα τους οι Αχαιοί όσο ζούσε ο Αχιλλεας.....

ο πολεμικός αυτός χορός ονομάστηκε ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ και χορεύεται μέχρι σήμερα από τους
Ελληνες του Ευξείνου πόντου.

από **-nikos-** Σαβ Οκτ 05, 2013 11:45 am

Αυτη την ιστορια την εγραψα πριν περιπου 18 χρονια......δυο τροποι υπαρχουν να ξεγελασεις
τον χρονο και τον θανατο..... αυτος ειναι ο ενας=

έτσι περί αιωνιας νεότητας..

Κάποτε σε ενα χωρίο ηταν δυο νεαροί φίλοι, που έκαναν πολύ καλή παρέα,

ο ένας ηταν σιδεράς και ειχε μάθει την τέχνη του πατέρα του και ο άλλος ηταν
μουσικός και πολύ καλος στο βιολί.

συζητούσαν μια μέρα για τα όνειρα τους και το μελλον τους και
λεει πρώτος ο σιδεράς.
''Αγαπώ την Χρυσάνθη που μένει στο τέλος του δρόμου και αυτό που ονειρεύομαι
για το μελλον είναι να την παντρευτώ και να δουλεύω το σιδεράδικο του πατέρα
μου, και εύχομαι να μου χαρίσει ο θεός ένα γιο για να του μάθω και εγώ με την σειρά μου
την τέχνη σε εκείνον....''

''ΕΓΩ ... είπε ο βιολιστής Δεν έχω τετοια όνειρα, γιατί ει μουν τις προάλλες στο
πανηγύρι στο χωρίο ''τρεις βρύσες'' και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο διασκεδάσαμε..
επί τεσσερις μέρες χορεύαμε και γλεντούσαμε με μουσική και φαγητό και αφθονο γλυκό κρασί''

''Το ονειρο μου είναι να πάρω το βιολι μου και να πηγαίνω απο πανηγύρι σε πανηγύρι και
να ζήσω όλη μου την ζωη με μουσική και διασκέδαση,,, δεν υπάρχει καλύτερο από
αυτό,,, μάλιστα εχω ακούσει οτι υπάρχει μια πόλη οπού έχουν πανηγύρι ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ !!!!
Αν καταφέρω να βρω αυτή την πόλη τότε θα εχω εκπληρώσει το όνειρο μου.''

έτσι περνούσαν οι μέρες μέχρι που μετά από ενα χρόνο πάει
τρέχοντας ο βιολιστής στον φίλο του τον σιδερά και του λεει=

''Είμαι πολύ χαρούμενος............... γνώρισα ενα συγκρότημα μουσικών που
παίζουν σε πανηγύρια και θέλουν εναν βιολιστή στην παρέα τους,, είναι
η ευκαιρία μου που τοσο ονειρευόμουν και ίσως βρούμε και την πόλη όπου
το πανηγύρι κρατάει για πάντα......''

έτσι είπε και αφού αποχαιρέτησε τον φίλο του με βήμα γοργό πήγε να συναντήσει τους
καινούριους του φίλους τους μουσικούς..

τα πράγματα ηταν όπως τα περίμενε, πηγαίναν απο πανηγύρι σε πανηγύρι και απο γιορτή
σε γιορτή σχεδόν γυρίζοντας όλον τον κόσμο μιας και όταν στην μια πόλη
τελείωνε το πανηγύρι άρχιζε σε μια άλλη πόλη αρκετά μακρυά απο την προηγούμενη,,

σε κάθε πόλη που πηγαινε ο βιολιστής πάντα ρωτούσε για το που είναι
η πόλη όπου η γιορτή δεν σταματάει πότε,, και συνήθως του λέγαν οτι
είναι η επόμενη..........................

έτσι ο νεαρός μουσικός πλησίασε μια ακόμη πολη όπου θα γίνονταν πανηγύρι σε δυο μέρες όπως
είχε μάθει,,,,ετσι βρήκε την ευκαιρία να πάει στην αγορά
μήπως βρει πληροφορίες για την πόλη που έψαχνε, την πόλη οπου η γιορτή κρατάει όλον τον χρόνο.

από μαγαζί σε μαγαζί έτσι εφτασε μπροστά και σε ένα σιδεράδικο,,
ο γερο-σιδεράς μεσόκοπος βγήκε κουρασμένος στην εξώπορτα και υποδέχτηκε τον
νεαρό που χωρίς να χάσει χρόνο τον ρώτησε =

''Καλήμερα καλέ μου άνθρωπε, μήπως εχεις ακούσει για μια πόλη όπου η
γιορτή δεν τελειώνει πότε ??''

Ο σιδεράς αποκρίθηκε =
''δεν ξερω καμια τετοια πόλη όμως όταν ήμουν νέος είχα έναν φίλο που
μου είχε πει οτι θα την έψαχνε να την βρει,,,,, από τοτε περάσαν 50 χρόνια και δεν
επέστρεψε,, ετσι νομίζω οτι την βρήκε''

''ευχαριστώ κάλε μου άνθρωπε'' ειπε ο μουσικός και έφυγε σαστισμένος

''να πας στο καλό νεαρέ μου '' τον χαιρέτησε ο σιδεράς και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

ο μουσικός έφυγε τρέχοντας προς το δάσος με δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπο του,,
κάθισε στην ριζά ενος δένδρου και έκλαψε και έκλαψε και έκλαψε................

την άλλη μέρα τα νεα διαδόθηκαν γρήγορα στην πόλη,,
βρήκαν
λέει έναν γερο νεκρο στο δασος.......
είχε
λέει και ένα βιολί στην αγκαλια του.

από **-nikos-** Δευ Οκτ 07, 2013 5:14 pm

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 Sexoualikovoithima

Στο νοσοκομείο κατέληξε πασίγνωστος τραγουδιστής πριν από λίγες ημέρες, από μια απρόσεκτη κίνηση κατά τη διάρκεια ερωτικού παιχνιδιού σε ευαίσθητο σημείο του σώματός του.
Κάτω από άκρα μυστικότητα, λόγω της ιδιαιτερότητας του ατυχήματος έφτασε ο ταλαντούχος καλλιτέχνης στο νοσηλευτικό ίδρυμα και μάλιστα υποφέροντας από αφόρητους πόνους, σύμφωνα με δημοσίευμα της espresso.
Ο 29χρονος ερμηνευτής, που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο από τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικό μουσικό reality, άφησε άφωνους γιατρούς και νοσηλευτές όταν διαπίστωσαν τον λόγο που τον έφερε εκεί. Μόλις τον εξέτασαν οι γιατροί ενέκριναν απαραίτητη την εισαγωγή και τη νοσηλεία του για δυο 24ωρα.
Ο τραγουδιστής που αυτή την περίοδο εμφανίζεται σε γνωστό νυχτερινό μαγαζί δίπλα σε μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου, εξήγησε στο ιατρικό προσωπικό όλα όσα είχαν προηγηθεί της επίσκεψης του, προκειμένου να «διαφωτίσει» το έργο τους.
Οι γιατροί από την πρώτη στιγμή του χορήγησαν ειδική φαρμακευτική αγωγή, ώστε να σταματήσουν τους αφόρητους πόνους. Μετά από εξετάσεις έκριναν πως η εισαγωγή του στο χειρουργείο δεν ήταν απαραίτητη.
Ο 29χρονος, αφού ευχαρίστησε τους γιατρούς τους ζήτησε να παραμείνει μυστική η εισαγωγή του. Είναι ιδιαίτερα αγαπητός και στις νεαρές ηλικίες, αλλά και στις μεγαλύτερες λόγω της λαϊκής του φωνής, ενώ η εμφάνισή του είναι πιο ποπ!
Το τελευταίο διάστημα διατηρεί σχέση με επίσης γνωστή στο ευρύ κοινό κοπέλα από τον χώρο της τηλεόρασης. Μάλιστα αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται το εν λόγω νοσοκομείο, αλλά και στο παρελθόν είχε νοσηλευτεί εκεί για εντελώς διαφορετικούς λόγους.

από TZAK KLIK Δευ Οκτ 07, 2013 5:23 pm

Φανταυομαι οτι το παιδι θα ηταν ασφαλισμένο
και η νοσηλεια θα πληρωθηκε με χρήματα του κράτους.
(με λεφτά απο εμας τους φορολογουμενους δηλαδή)

από TZAK KLIK Δευ Οκτ 07, 2013 8:37 pm

Τι να το κανω το
„29χρονος λαοφιλής ερμηνευτής“,

Εγώ θέλω ονόματα
διευθύνσεις και τηλέφωνα !!!!

από **-nikos-** Τρι Οκτ 08, 2013 9:25 pm

αν θες να αγιάσεις πρεπει να αμαρτησεις....και αν προλάβεις ?? να μετανοήσεις ??

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 14049910

για περισσότερες πληροφορίες εδω= http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/apoxorei-metaniomeni-i-igesia-tis-bretanikis-akrodeksias

από **-nikos-** Δευ Οκτ 14, 2013 10:47 am

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 140924-3

Ένα απολαυστικό αφήγημα του συγγραφέα, Ντενίς Ντραγκούνσκι, για την απόλαυση του σεξ την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσή, αλλά και για τα τεράστια ταμπού -που συχνά προκαλούν γέλιο και θλίψη μαζί- που υπήρχαν τότε. Αξίζει να το διαβάζετε μέχρι την τελευταία αράδα.

Στην ΕΣΣΔ, γύρω από το σεξ πάντα υπήρχε η ... αύρα ενός ταμπού, αν και το σεξ, εννοείται ότι “κυλούσε” κανονικότατα, πολύ συχνά μάλιστα, και διόλου λιγότερο από σήμερα. Αλλά το να το συζητάς δημόσια και μάλιστα να το δείχνεις στην TV; Απαπα! Ηταν ντροπή κι ανήθικο. Εχει ακουστεί ότι την περίοδο της περεστρόικα, κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής σύνδεσης Μόσχας – Βοστόνης, μια κυρία δήλωσε: “Εμείς στην ΕΣΣΔ δεν έχουμε σεξ”. Ήταν μια λάθος διατύπωση. Στην πραγματικότητα είπε ότι δεν δείχνουν σεξ στην τηλεόραση.

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 140924g-1

Νωρίτερα, το 1977, κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γκεόργκι Βασιλιτσένκο “Γενική σεξοπαθολογία”, στο οποίο συνοψίζεται η εμπειρία του και περιγράφονται ζευγάρια που είχε παρακολουθήσει. Από την εμπειρία του συνάγεται ότι πολλές διαταραχές σημειώνονταν επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν τρόπο να μιλήσουν γι 'αυτό. Στη συνουσία και στα γεννητικά όργανα είτε δίδονταν άσεμνα ονόματα και ονομασίες, είτε απλά ιατρικοί όροι. Ως είναι φυσικό, ούτε το ένα, ούτε το άλλο ενθαρρύνει μιάν ειλικρινή επικοινωνία.
Το 1978 προέκυψε σκάνδαλο, όταν προβλήθηκε στις οθόνες η ταινία “γυναίκα περίεργη”, όπου πρόκειται για τον έρωτα μεταξύ ενός νεαρού άνδρα και μιας ώριμης γυναίκας. Στην εφημερίδα Κομσομόλσκαγια Πράβντα δημοσιεύτηκε μια κριτική γι' αυτό το έργο που αποφαινόταν: Δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο στο γεγονός ότι το ένα τρίτο τον γάμων στη Σοβιετική Ένωση καταλήγουν σε διαζύγιο. Τότε εργαζόμουν στην Διπλωματική ακαδημία και έφτασε η είδηση πρωί-πρωί από μια ελληνική εφημερίδα. Είχαν αναδημοσιεύσει οι εφημερίδες σ' όλο τον κόσμο, την επισήμανση για τα διαζύγια, με αφορμή το έργο. Πράγματι, ακόμη και σε σύγκριση με τη Δύση, ο αριθμός των διαζυγίων ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερος.
Επαναστατική ελευθερία
Τη δεκαετία του 1920, οι σοβιετικές αρχές λάσκαραν τα σεξουαλικά λουριά. Η απελευθέρωση της σεξουαλικότητας και της γυναίκας πραγματοποιούνταν στα πλαίσια του ίδιου αγώνα που αφορούσε τη Θρησκεία, την Παιδεία, τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά, τις στολές αξιωματικών και τα αξιώματα. Την ίδια εποχή αποποινικοποιήθηκε και η ομοφυλοφιλία. Τα διαζύγια ήταν πια εντελώς ελεύθερα. Ηταν δυνατό να χωρίσεις εν αγνοία του συντρόφου σου.
Και ... σταλινική ανελευθερία
Αργότερα, την σταλινική περίοδο, επικράτησε η αυτοκρατορική προσέγγιση:. Απαγορεύτηκαν οι εκτρώσεις, ποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία, το διαζύγιο έγινε χρονοβόρος διαδικασία. Ακόμα και κατά τη δεκαετία του '60, αν θέλατε να χωρίσετε, έπρεπε να δημοσιεύσετε αγγελία στην “Εσπερινή Μόσχα”. Μόνο πολύ ισχυροί παράγοντες θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σ' ένα αθόρυβο διαζύγιο.

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 140924g-2

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχε λειψανδρία, γι' αυτό και ακυρώθηκε ο θεσμός της διατροφής. Το ζήτημα της αναγνώρισης πατρότητος δεν υφίστατο καν. Μια ανύπαντρη γυναίκα συμπλήρωνε απλώς ένα κενό στην ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του παιδιού της. Αργότερα, όταν προς τις αρχές του '50 η κατάσταση άρχισε να εξισορροπείται, το κράτος ασχολήθηκε εκ νέου με την στήριξη του θεσμού της οικογένειας. Εμφανίστηκε μια κατηγορία ανδρών που απέφευγαν να πληρώνουν τη διατροφή. Τη δεκαετία του '60, οι πατεράδες που δεν πλήρωναν διατροφή ενέπιπταν στις αρμοδιότητες της αστυνομίας και των δικαστηρίων, και στη δουλειά τους ελάμβαναν διαταγές πληρωμής. Έπρεπε να πληρώνουν το 25% του μισθού τους για ένα παιδί, το 33% για δύο παιδιά, το 50% για τρία και πάνω. Και οι άντρες αναζητούσαν χαμηλόμισθες εργασίες, από τις οποίες πλήρωναν διατροφές, ενώ έβγαζαν μαύρα χρήματα από άλλες δουλειές. Κάθε τέτοιος άντρας ήταν πεπεισμένος ότι τα λεφτά του τα τρώει ένας τεμπέλης, ο νέος σύζυγος της συζύγου.
Μαύρη αγορά πορνογραφίας
Οι άσεμνες φωτογραφίες ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες. Τις πωλούσαν στα τρένα άνθρωποι, που για κάποιον άγνωστο λόγο αποκαλούνταν “Λευκορώσοι”. Όντως, έμοιαζαν κάπως με Λευκορώσους. Ηταν ξανθοί, με φαρδιά ζυγωματικά, και βαθιά μπλε μάτια. Προσποιούνταν τους κωφαλάλους, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν. Σε πλησίαζε, σε έσπρωχνε στη γωνία, και σου' δειχνε εικόνες πορνό. Οι φωτογραφίες ανήκαν σε δύο κατηγορίες. Την πιο σπάνια κατηγορία αποτελούσαν αντίγραφα φωτογραφιών από το εξωτερικό, ενώ η πλειονότητα άνηκε στην “χαριτωμένη” ντόπια παραγωγή. Όλα συνέβαιναν σε σιδερένια κρεβάτια με λιτή διακόσμηση και μαξιλάρια με δαντέλες, και με πίνακες ρεαλιστών ζωγράφων του 19ου αιώνα στους τοίχους. Κάθε φωτογραφία παρουσίαζε μια σκηνή. Ένα πακέτο με τέτοιες φωτογραφίες κόστιζε τρία ρούβλια. Για σύγκριση, ένα πακέτο φτηνά τσιγάρα κόστιζε 40 καπίκια, ένα μπουκάλι βότκα, τρία ρούβλια, ένα εισιτήριο για θέατρο, 1,5 ρούβλι.
Κάποιες φορές οι φωτογραφίες πωλούνταν σε μορφή τράπουλας, και τότε στο πλάι της κάθε εικόνας υπήρχε και εικονίδιο, π.χ. ντάμα σπαθί. Επίσης, υπήρχαν χειρόγραφες πορνογραφικές ιστορίες, τοπικής παραγωγής με ρωσικά θέματα. Μερικές φορές, όταν οι φωτογραφίες πωλούνταν ως ένα πακέτο καρτών, τότε η κάθε πλευρά της ήταν ακόμα ένα εικονίδιο. Επιπλέον, αργότερα, εμφανίστηκαν μεταφράσεις από τα Αγγλικά. Ηταν το περίφημο βιβλίο “Διακοπές στην Καλιφόρνια”. Και το “Κάμα Σούτρα”, τυπωμένο σε μια γραφομηχανή, κυκλοφορούσε επίσης. Όμως στη σοβιετική μαύρη αγορά του βιβλίου πωλούνταν μόνο αξιοπρεπή έργα (Κάφκα, Πάστερνακ, Τσβετάγιεβα), ενώ υπήρχαν αγορές και με βιβλίας επιστημονικής φαντασίας, και θρησκευτικής λογοτεχνίας. Πορνογραφική λογοτεχνία, όμως, δεν υφίστατο.
Στην αρχή της δεκαετίας του '70, στην ΕΣΣΔ έκαναν την εμφάνισή τους τυπωμένα σε τυπογραφεία (!) πορνογραφικά περιοδικά. Δηλαδή, εικονογραφημένα και με πλοκή. Τα φωτογράφιζαν και τα τύπωναν τις νύχτες. Εμφανίστηκαν ταινίες σε ερασιτεχνικά σούπερ οχτώ. Οι ταινίες ήταν από το εξωτερικό, και είχαν παραχθεί βιομηχανικά, αν κρίνει κανείς απ' την ποιότητά τους. Τέτοιο υλικό προερχόταν συνήθως από την Γερμανία. Οι ταινίες ήταν συνήθως βουβές, δηλαδή, δεν χρειαζόταν να ακούς ώστε να καταλάβεις την πλοκή. Και είχαν πλοκή! Όλα τα βίντεο της περιόδου 1960-1970, ακόμη και του '80 είχαν στη βάση τους μια έξυπνη και διασκεδαστική ιστορία, γι' αυτό και η παρακολούθησή τους είχε πάντα ενδιαφέρον και πλάκα.
Σοβιετικά αντισυλληπτικά
Τα προφυλακτικά πωλούνταν κανονικά στα φαρμακεία. Όμως δεν ήταν αποδεκτό να συζητάς τα προφυλακτικά και τα λιπαντικά δημοσίως. Στο φαρμακείο, οι πλειοψηφία των αντρών μιλούσαν ψιθυριστά ή έλεγαν: “Ένα πακετάκι!”, ή ακόμη και “Πυραμιδόνη”, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι. Εκείνη την εποχή ήταν αδύνατον να φανταστείς μια τεράστια βιτρίνα με προφυλακτικά στη μέση του φαρμακείου και τους πελάτες να συμβουλεύονται τον φαρμακοποιό για την ποιότητα, τη γεύση, το χρώμα και το άρωμα.
Το “πακετάκι” κόστιζε δύο καπίκια. Υπήρχαν τρία νούμερα. Τα προφυλακτικά ήταν πασπαλισμένα με ταλκ, και έπρεπε να λιπαίνονται είτε με βαζελίνη, είτε με σάλιο – ανάλογα με τα γούστα. Τα εισαγόμενα προφυλακτικά εμφανίστηκαν περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Πρώτα τα έφερναν μόνο από την Ινδία, και στη συνέχεια άρχισαν να εμφανίζονται και άλλες προελεύσεις. Η υπόλοιπη αντισύλληψη ήταν παρόμοια μ' αυτή που επικρατεί και τώρα, αλλά επιβλαβέστερη. Έμπειρες σέξι κυρίες δίδασκαν τις φίλες τους πώς πρέπει να τοποθετούν “εκεί” μια φέτα λεμόνι. Και το 'καναν, με τη φλούδα μάλιστα. Γενικώς βοηθούσε, μιας και όξινο. Επίσης, οι γυναίκες πλένονταν με υπερμαγγανικό κάλιο. Ετρεχαν από το κρεβάτι στο μπάνιο, όπου είχαν έτοιμο το διάλυμα.
Τότε και σήμερα
Το σεξ ανέκαθεν αποτελούσε έναν από τους τρόπους αντίστασης στον ολοκληρωτισμό. Δεν διατύπωσε τυχαία ο Όργουελ ότι στόχος ενός ολοκληρωτικού κράτους είναι να υποτάξει το σώμα, να ακυρώσει την σεξουαλική απόλαυση. Σήμερα, βέβαια, έχουν κάνει την εμφάνισή τους νές σεξουαλικές επιτακτικές ανάγκες, όπως η αποτρίχωση, το peeling, το γυμναστήριο, κ.ο.κ.. Τα δικά μας κορίτσια τότε, ήταν πολύ διαφορετικά. Παχουλές, κοκαλιάρες, στραβοκάνες, και χωρίς συμπλέγματα. Η λατρεία του αθλητικού σώματος, επίσης δεν συνιστούσε εμπόδιο.

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 140924g-4

Στη σημερινή Ρωσία βασιλεύει η λατρεία του πλαστικού, και επεξεργασμένου ψηφιακά σώματος. Είναι ένας άλλος ολοκληρωτισμός, ο ολοκληρωτισμός της διαφήμισης, και της μόδας. Στην ΕΣΣΔ, όλα τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ίσως και επειδή όλοι ήταν φτωχοί και έκαναν έρωτα χωρίς δεύτερη σκέψη. Γι' αυτό και πορνεία υπήρχε, αλλά πολύ πιο περιορισμένη. Ήταν η εποχή του καθολικού “δωρεάν”, κι αυτό δεν θα μπορούσε να μην επεκτείνεται και στο σεξ. Γιατί να πληρώνεις πόρνες; Καλύτερα να πας στο χορό.
Ε, όχι και με πόρνη

Μπορούσες, βέβαια, να βρεις πόρνες σε σιδηροδρομικούς σταθμούς. Κάθονταν, με απλωμένα τα πόδια, και η τιμή ήταν γραμμένη στις σόλες. Περνάς από μπροστά και κοιτάς εκείνη και την τιμή της. Υπήρχε η εξής τιμολογιακή πολιτική για τις πόρνες στη Μόσχα: Στα 3 και 5 ρούβλια. Τα κορίτσια έκαναν βόλτα μπροστά από τον σταθμό του Μετρό, “Προσπέκτ Μίρα”. Έφτιαχναν δαχτυλίδια από χαρτονομίσματα των τριών και των πέντε ρουβλιών (πράσινο ή μπλε) για να φαίνεται η τιμή. Αλλά ελάχιστοι προσέφευγαν στις υπηρεσίες τους. Το να πας στις πόρνες ήταν σαν να πληρώνεις για πόσιμο νερό, όταν το νερό παρέχεται χωρίς χρέωση σε κάθε κρήνη. Υπήρχαν κι έτσι, σε αφθονία, κοπέλες που ήταν έτοιμες να χαρούν μαζί σου το σεξ με το αζημίωτο.
Υπήρχε, φυσικά, ο φόβος της μόλυνσης. Φοβόντουσαν γονόρροια, σύφιλη, που ήταν πολύ συχνές. Δημιουργήθηκαν και πολλοί σχετικοί μύθοι. Για παράδειγμα, ο κόσμος ήξερε ότι η σύφιλη σου τρώει τη μύτη, αλλά λίγοι γνώριζαν ότι αυτό συμβαίνει μόνο μετά από 10 χρόνια, αν η αρρώστια δεν αντιμετωπιστεί ιατρικά. Γι' αυτό και το πρωί, μετά από γλέντι, τα παιδιά έλεγχαν τις μύτες τους. Άλλα προβλήματα προέκυπταν λόγω της έλλειψης συνθηκών υγιεινής. Λούζονταν σπάνια και ανεπαρκώς. Ο κόσμος έλεγε ότι οι πρόστυχες κοπέλες πλένονταν πιο συχνά, ενώ τα καλά κορίτσια άλλαζαν εσώρουχα μια φορά στις τέσσερις μέρες, όταν και λουζόντουσαν. Ακόμη και τη δεκαετία του '70 μια φοιτήτρια που νοίκιαζε δωμάτιο σε κοινοβιακό διαμέρισμα και έκανε ντους καθημερινά, θεωρούταν πόρνη από τους γείτονες. Εκείνη την εποχή πίστευαν ότι μόνο οι πόρνες κάνουν μπάνιο κάθε μέρα.

από **-nikos-** Δευ Οκτ 28, 2013 4:49 pm

Μια φορά κι έν αν καιρό ήταν ένας δήμαρχος

Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης... που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί
που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της χώρας του,
πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο
Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και
στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο
καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας
του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα,
κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά
δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να
πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.

Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν,
αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και απολύθηκε στους δρόμους βάζοντας
ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά
επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν.
Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους.
Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει
στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους
παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι
πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής
συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους
πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροϊδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως
μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους
κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για
να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά!
Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.

Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι
γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η
συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι
γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες
γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της
αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδυ. Το καλύτερο; Μοίρασε στους
πολίτες ταμπέλες με up και down για να επιδοκιμάζουν ή να
αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά
που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως
περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.

Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που
ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό
του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν
υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να
δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της
Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης
ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα
(!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα.
Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε
αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα
εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και
ιδιαίτερα σοκαριστικό.

Όχι ΔΕΝ είναι παραμύθι.
Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus,
τον δήμαρχο της Μπογκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο
παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα
συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά
του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη
μεταδόσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας.

Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές...

από **-nikos-** Τρι Οκτ 29, 2013 9:42 am

Άμα ξανακούσω την έκφραση "το μήνυμα της σημερινής επετείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ", θα δείρω άνθρωπο!

Έρχεται επέτειος της 28ης Οκτωβρίου και σου λέει ο άλλος από -οποιουδήποτε- άμβωνος: "το μήνυμα του όχι είναι πιο επίκαιρο σήμερα για να πούμε τα δικά μας όχι στο φασισμό και στους επίδοξους πάσης φύσεως κατακτητές"! Έρχεται επέτειος 25ης Μαρτίου και λέει πάλι ο ίδιος "το μήνυμα της εθνικής ενότητας και της εθνεγερσίας είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα που καλούμαστε να δώσουμε εθνικές μάχες"

Έρχεται επέτειος 17ης Νοεμβρίου και ξαναλέει "το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα όπως και το αίτημα για ψωμί, παιδεία και ελευθερία". Έρχεται επέτειος του Γοργοποτάμου και ξαναματαλέει "το μήνυμα της ανατίναξης της γέφυρας κατόπιν εθνικής συνεννόησης και εκεχειρίας είναι πιο επικαιρο από ποτέ σήμερα, που πρέπει να συνθέσουμε τις δικές μας εκεχειρίες προς όφελος των ανώτερων εθνικών σκοπών. Αμήν!"

Έρχεται επέτειος της κατάκτησης του euro και σου λέει "το μήνυμα της κατάκτησης της κορυφής της Ευρώπης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα, που πρέπει να καταλάβουμε πως ενωμένοι κάνουμε θαύματα." Έρχεται εέτειος του Γουέμπλεϊ και σου λέει "το μήνυμα της σημερινής επετείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα, που ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να αλλάξει δυο πάσες".. Έρχεται επέτειος του γάμου του και λέει στη γυναίκα του "το μήνυμα της σημερινής ημέρας είναι πιο επίκαιρο από ποτέ για να πάψεις να μου ζαλίζεις τ' αρχίδια" (και πάει λέγοντας...)

Για κάθε επέτειο έχει ο καθένας την παραρδέλα του να πει. Γιατί, ρε φίλε, είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ το μήνυμα της τάδε σπουδαίας πράξης;

Το μήνυμα της κάθε πράξης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ τη στιγμή που πραγματοποιείται.
Εκείνη τη στιγμή έχει πραγματικά αξία το μήνυμα που στέλνουν οι άνθρωποι που παίζουν το κεφάλι τους κορώνα γράμματα σε εκείνους που κάνουν τις πάπιες την ίδια στιγμή.

Μετά Χριστόν προφήτες,

μετά Πολυτεχνείον επαναστάτες

και μετά Κατοχήν αντάρτες έγιναν πολλοί.

Το μήνυμα είναι εκείνη την ώρα από τους λίγους που βάζουν τα στήθια τους μπροστά στους πολλούς που βάζουν τον κώλο τους στην πολυθρόνα του ζεστού τους σαλονιού.

Αντί να αναρωτιόμαστε αν τα Αλβανάκια δικαιούνται ως αριστούχοι να σηκώνουν τη σημαία στη μαθητική παρέλαση, καλό είναι να αναρωτηθούμε γιατί στα σχολεία μας αριστεύουν τα Αλβανάκια και όχι τα Ελληνάκια, που είναι και η μητρική τους γλώσσα...

Κι εμείς καλό είναι να αποσυνδεθούμε από τη συνεχή επίκληση του παρελθόντος. Με την ίδια φρασεολογία, με τα ίδια συνθήματα, με τις ίδιες ιδέες, με τα ίδια τραγούδια, δεν δίνεις μάχες, αλλά μάλλον κάνεις... αφιερώματα! Δε μας ανήκει το παρελθόν. Ανήκει σ' εκείνους που το ζήσαν ως παρόν. Εμείς είμαστε απλοί μελετητές των επιτευγμάτων τους. Το μόνο που μας ανήκει είναι το παρόν. Κι αυτό δεν είναι και ιδιαίτερα τιμητικό για μας...

Δε λέω να σταματήσουμε να τιμούμε τις εθνικές γιορτές και τις άλλες επετείους (ακόμη και του γάμου), αλλά να μη νομίζουμε πως -επειδή κρατάμε ένα σημαιάκι ή κατεβαίνουμε στην παρέλαση ή στην εθιμοτυπική διαδήλωση (ναι, για του πολυτεχνείου λέω)- κάνουμε κάτι ή παίρνουμε κάτι απ'τη δόξα των αγωνιστών.

Αυτοί την πήραν τη δόξα όλη μόνοι τους και μαγκιά τους.

Το να αισθάνεσαι περήφανος ως αριστερός για το πολυτεχνείο είναι σα να ξανακρεμάς τις αφίσες του πατέρα σου στο εφηβικό σου δωμάτιο ή σα να προσπαθείς να βάλεις στο αυτί σου το σκουλαρίκι της προσωπικής επανάστασης του πατέρα σου. Το να αισθάνεσαι περήφανος ως Έλλην για το '40 ή το '21 είναι σα να γαμάς με τα αρχίδια του παππού σου.

πηγη = http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/10/blog-post_28.html

από **-nikos-** Τετ Νοε 13, 2013 9:20 am

«Δείτε αυτό το άγαλμα», ξεκίνησε να λέει ο Παπαγεωργάκης και όλοι το κοιτάξαμε. «Γιατί νομίζετε ότι το έφτιαξε ο Πραξιτέλης;»

Νομίσαμε ότι επρόκειτο για ρητορική ερώτηση. Ότι ο καθηγητής θα ξεκινούσε να μας λέει στοιχεία και ημερομηνίες. Αλλά εκείνος σιωπούσε.

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 Ermis

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα δυσβάσταχτης σιωπής ξανάκανε την ερώτηση.

Η καλύτερη μαθήτρια της τάξης, από το δημοτικό το ξέραμε όλοι ότι θα πήγαινε μπροστά, σήκωσε το χέρι της και ξεκίνησε να λέει αυτά που έγραφε το βιβλίο για τον Πραξιτέλη. Είχε ήδη αποστηθίσει τις πρώτες σελίδες.

Ο Παπαγεωργάκης ρώτησε το όνομα της. Μετά την ευχαρίστησε.

«Δε θέλω να μου πείτε τι γράφει το βιβλίο», είπε τόσο πράα που τρομάξαμε. «Θέλω να φανταστείτε… Φανταστείτε ότι είστε εσείς ο Πραξιτέλης και αναλαμβάνετε να φτιάξετε ένα άγαλμα του Ερμή. Γιατί θα το φτιάχνατε έτσι; Τόσο τέλειο;»

η συνεχεια εδω= ... http://sanejoker.info/2012/03/oh-captain-my-captain.html

από Φανης Τρι Νοε 26, 2013 2:57 pm

μεγαλες αληθειες.....
ποιος ειναι ο θεος?

από **-nikos-** Τρι Νοε 26, 2013 9:53 pm

οι διδαχές μου
μου ειπαν οτι ο θεος
ειναι πίεση
ο θεος ειναι η αγάπη
ο θεος ειναι η καλοσύνη..

ο διαβολος ειναι ολα τα αντιθετα του θεου..
ειναι αδρανεια
ειναι μισος
και απεραντη κακια και...ο ανθρωπος ?

ο ανθρωπος ειναι ανώτερος και απο τον θεο και απο τον διάβολο..
διότι
εχει μέσα του και τους δυο

ο ισορροπημένος ανθρωπος εχει ίσες δόσεις και απο θεο και απο διάβολο
και ολη του την ζωη μάχονται μεσα στην ψυχη του για την πλήρη εξουσια....

μερικες φορές ομως ο ενας τους νικαει τον αλλο εντελως με αποτελεσμα
ο άνθρωπος να γινεται ανισοροπος, να γινεται.......θεος καθώς η δυναμη τον εχει κυριεύσει τελείως....και
τοτε χαραζεται η μοιρα του με ανεξιτηλα γραμματα,,,που λενε παντα το ιδιο=οτι πρεπει να θανατωθεί απο το αντιπαλο δεος διαφωρετικα η τοση ανισοροπια θα καταστρεψει την φυση ισως και ολοκληρο το..συμπαν.

οσο ο ανθρωπος ειναι ισορροπημένος τοσο καλυτερα ζει σε αρμονια με την φυση.

από Φανης Τετ Νοε 27, 2013 8:18 am

καλημερα...
Οποτε ο καθενας κρυβει εναν θεο μεσα του....

από **-nikos-** Τετ Νοε 27, 2013 9:22 am

καλημερα

Ναι ο καθε ανθρωπος θα μπορουσε να αναδηξει εναν θεο [ητε καλο ητε κακο..]αλλα θα πρεπει να ειναι ετοιμος για τις συνεπειες.

ο ανθρωπος που ειναι ισοροπιμενος εχοντας ισες ποσοτητες καλου και κακου λογο του οτι δεν εχει
την μια δυναμη υψηλοτερη απο την αλλη δεν διαθετει υπερ-δυναμεις οπως επιρροή πανω στα στοιχεια της φυσης και στους αλλους ανθρωπους αλλα
μπορει να ελέγξει καλυτερα την πορεια της ζωης του ελέγχωντας την εναλλάξ χρηση του καλου και του κακου.

ο ανθρωπος που θα επιλέξει την θεωση αυξανει τις υπερ-φυσικες του δυναμεις αναλογα με το ακρο που θα προσηλωθεί [καλο ή κακο] αλλα παυει να ελενχει την πορεια της ζωης του
που ενενχεται πια απο την δραση του και την αντίδραση που προκαλεί αυτη του η δραση.

ετσι ο ανθρωπος ειναι ανώτερος του θεου διοτι μπορει να επιλέξει...και να πραξει εναλλάξ και πραξεις βιας-καταστροφής και κακού
αλλα και πραξεις δημιουργιας και καλου.

ο θεος δεν μπορει να επιλεξει το κακο
ουτε ο διαβολος το καλο.

θα λεγα οτι η καλυτερη συνταγη ειναι να εισαι καλος και ετοιμος ανα πασα στιγμη να διαπραξεις βια και καταστροφη,,αυτο εχω επιλεξει για τον εαυτο μου.

γίνε ο καθρέπτης του σύμπαντος και θα βρεις την ειρήνη στην ψυχή σου..γροθιά στην γροθιά και χάδι στο χάδι,,φιλί στο φιλί και φτύσιμο στο φτύσιμο.

από **-nikos-** Πεμ Δεκ 05, 2013 1:44 pm

οταν κατι απαγορεύεται αυτομάτως αυξανεται η τιμη του και συχνα η...κατανάλωση..

ενα διεστραμμένο μιαλο [σαν το δικο μου Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 916842122

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 916842122

] θα μπορουσε να συνδιασει
την απαγόρευση με την μαζική εξόντωση..

'' 1926, η κυβέρνηση του Προέδρου Calvin Coolidge αποφάσισε να στραφεί στη χημεία ως εργαλείο επιβολής με την προσθήκη δηλητηριώδους μεθανόλης στο μίγμα αλλά και ενώσεων με πικρή γεύση που ήταν λιγότερο θανατηφόρες και αποσκοπούσαν στο να αλλοιώσουν τη γεύση τόσο ώστε οι άνθρωποι να μη μπορούν να τα καταναλώσουν.

Μέχρι τα μέσα του 1927, οι νέες φόρμουλες μετουσίωσης περιλάμβαναν ορισμένα πασίγνωστα δηλητήρια όπως κηροζίνη, βενζίνη, βενζόλιο, κάδμιο, ιώδιο, ψευδάργυρο, υδράργυρο, νικοτίνη, αιθέρα, φορμαλδεΰδη, χλωροφόρμιο, καμφορά, φαινικό οξύ, κινίνη, ακετόνη και ένα αλκαλοειδές που συνδέεται στενά με τη στρυχνίνη. Το Υπουργείο Οικονομικών είχε ζητήσει να προστεθεί περισσότερη μεθυλική αλκοόλη – αποτελώντας το 10% του συνολικού προϊόντος.''

για περισσοτερες λεπτομεριες= http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82

από **-nikos-** Τετ Δεκ 18, 2013 9:07 am

η αληθεια και η δικαίωση δεν ερχεται πια μεσα απο τις μαρτυρίες των
θυματων......

μονο αν καποιος καταδικαστεί σε δικαστήριο με δικηγόρους και δικαστές-εισαγγελείς μπορεί να
χαρακτηριστει ενοχος...

ολοι οι υπολυποι ειναι αθωοι !!!!!!!!! Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 3914812288

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 3914812288

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Στο δικαστήριο προσέφυγε ο πρόεδρος του τουρκικού Κόμματος των Εργατών - μικρής οργάνωσης της αριστεράς - Ντογού Περιντσέκ. Ο ίδιος είχε καταδικαστεί από την ελβετική δικαιοσύνη το 2007 στην καταβολή προστίμου επειδή «υποκινούμενος από ρατσιστικά κίνητρα, αρνήθηκε την γενοκτονία των Αρμενίων σε τρεις περιστάσεις, κατά τη διάρκεια συνεδρίων που έγιναν στην Ελβετία το 2005».[/size]

Συγκεκριμένα, ο Ντογού Περιντσέκ είχε χαρακτηρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων «διεθνές ψέμα» και είχε αρνηθεί, σχετικά με τις σφαγές και τους εκτοπισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων το 1915, την πρόθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την διάπραξη γενοκτονίας.[/size]

Δικαστήριο της Λωζάννης είχε θεωρήσει ότι οι δηλώσεις του Ντογού Περιντσέκ δεν είχαν κίνητρο να προκαλέσουν συζήτηση ιστορικού ενδιαφέροντος.[/size]

Από την πλευρά τους οι ευρωπαίοι δικαστές υπογράμμισαν ότι δεν είναι δική τους αρμοδιότητα να αποφανθούν όσον αφορά την πραγματικότητα των σφαγών που υπέστησαν οι Αρμένιοι το 1915, ούτε όσον αφορά την καταλληλότητα του χαρακτηρισμού τους ως «γενοκτονία».[/size]

Όπως διευκρίνισε το Δικαστήριο, θα πρέπει «να διαχωριστεί σαφώς η υπόθεση αυτή από αυτές που αφορούν στην άρνηση των εγκλημάτων του Ολοκαυτώματος», που διαπράχθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς, «ιστορικά γεγονότα, ενίοτε πολύ συγκεκριμένα, όπως η ύπαρξη θαλάμων αερίων», τα οποία έχουν εξάλλου «καταδειχθεί σαφώς από διεθνές δικαστήριο».[/size]

αρα........ Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 3699359583

και στο χαντακι παρα να περιμενεις την δικαιωση σου απο τα δικαστηρια.[/size]

αν δεν υπερασπιστεις τον εαυτο σου κανεις δεν θα τον υπερασπιστει για σενα.......

οι Αρμενιοι σφαγιαστικαν και ο σφαγεας κερδισε και την μαχη και.....τον πολεμο,,, αν και οι γερμανοι ειχαν

κερδισει τον πολεμο

τοτε και το ολοκαυτωμα που ελαβε χωρα στα στρατοπεδα συγκέντρωσης-θανατου θα ηταν ενα διεθνες ψεμα που εχουν το θρασος μερικοι-μερικοι να λενε.... αλωστε δεν θα υπηρχε δικαστηριο

για να επιβεβαιωσει την ύπαρξη του...

από **-nikos-** Τρι Δεκ 24, 2013 11:43 am

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 Platon10

Ύστερ' από αυτά, είπα, δοκίμασε να απεικονίσεις την ανθρώπινη φύση μας ως προς την παιδεία και την απαιδευσία της πλάθοντας με το νου σου μια κατάσταση όπως η ακόλουθη. Φαντάσου δηλαδή ανθρώπους σ' ένα οίκημα υπόγειο, κάτι σαν σπηλιά, που το άνοιγμά της, ελεύθερο στο φως σε μεγάλη απόσταση, θα απλώνεται σε όλο το πλάτος της σπηλιάς, και τους ανθρώπους αυτούς να βρίσκονται μέσα εκεί από παιδιά αλυσοδεμένοι από τα σκέλια και τον αυχένα ώστε να μένουν ακινητοποιημένοι και να κοιτάζουν μόνο προς τα εμπρός χωρίς να μπορούν, έτσι αλυσοδεμένοι καθώς θα είναι, να στρέφουν γύρω το κεφάλι τους· κι ένα φως να τους έρχεται από ψηλά κι από μακριά, από μια φωτιά που θα καίει πίσω τους, κι ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, στην επιφάνεια του εδάφους, να περνάει ένας δρόμος· κι εκεί δίπλα φαντάσου ένα τειχάκι χτισμένο παράλληλα στο δρόμο σαν εκείνα τα χαμηλά παραπετάσματα που στήνουν οι ταχυδακτυλουργοί μπροστά στους θεατές για να δείχνουν απο 'κει τα τεχνάσματά τους.

Το φαντάζομαι, είπε.

Φαντάσου ακόμη ότι κατά μήκος σ' αυτό το τειχάκι κάποιοι άνθρωποι μεταφέρουν κάθε λογής κατασκευάσματα που εξέχουν από το τειχάκι, αγάλματα και άλλα ομοιώματα ζώων, από πέτρα, από ξύλο ή από οτιδήποτε άλλο, κι ότι, όπως είναι φυσικό, άλλοι από τους ανθρώπους που κουβαλάνε αυτά τα πράγματα μιλούν ενώ άλλοι είναι σιωπηλοί.

Αλλόκοτη, είπε, η εικόνα που περιγράφεις, και οι δεσμώτες αλλόκοτοι κι αυτοί.

Όμοιοι με εμάς, έκανα εγώ· γιατί πρώτα–πρώτα μήπως φαντάζεσαι ότι οι δεσμώτες αυτοί εκτός από τον εαυτό τους και τους διπλανούς τους βλέπουν ποτέ τους τίποτε άλλο πέρα από τις σκιές που ρίχνει το φως αντικρύ τους στον τοίχο της σπηλιάς;

Μα πώς θα ήταν δυνατόν, είπε, αφού σ' όλη τους τη ζωή είναι αναγκασμένοι να έχουν το κεφάλι τους ακίνητο;
Και με τα πράγματα που περνούν μπροστά στο τειχάκι τι γίνεται; Τι άλλο εκτός από τις σκιές τους βλέπουν οι δεσμώτες:

Σαν τι άλλο θα μπορούσαν να δουν;
Αν, τώρα, είχαν τη δυνατότητα να συνομιλούν, δεν νομίζεις ότι θα πίστευαν πως αυτά για τα όποια μιλούν δεν είναι παρά οι σκιές που έβλεπαν να περνούν μπροστά από τα μάτια τους;

Κατανάγκην, είπε.

Κι αν υποθέσουμε ακόμη ότι στο δεσμωτήριο ερχόταν και αντίλαλος από τον αντικρυνό τοίχο; Κάθε φορά που θα μιλούσε κάποιος από όσους περνούσαν πίσω τους, φαντάζεσαι ότι οι δεσμώτες δεν θα πίστευαν ότι η φωνή βγαίνει από τη σκιά που θα έβλεπαν να περνά από μπροστά τους;

Μα το Δία, είπε, και βέβαια.

Ασφαλώς λοιπόν, είπα εγώ, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα ήταν δυνατόν να πιστέψουν για αληθινό τίποτε άλλο παρά μονάχα τις σκιές των κατασκευασμάτων.

Ανάγκη αδήριτη, είπε.

Σκέψου τώρα, είπα εγώ, ποια μορφή θα μπορούσε να πάρει η απαλλαγή τους από τα δεσμά και η γιατρειά τους από την πλάνη και την αφροσύνη, αν τύχαινε και τους συνέβαιναν τα εξής: Κάθε φορά που κάποιος από αυτούς θα λυνόταν και θα αναγκαζόταν ξαφνικά να ελευθερωθεί και να γυρίσει το κεφάλι και να περπατήσει και να αντικρύσει το φως ψηλά ―κι όλα αυτά πονώντας πολύ και αδυνατώντας από την εκτυφλωτική λάμψη να διακρίνει εκείνα τα πράγματα που ως τώρα έβλεπε τις σκιές τους―, τι φαντάζεσαι ότι θα έλεγε ο άνθρωπος αυτός, αν κάποιος του έλεγε ότι όσα έβλεπε πρωτύτερα ήταν ανοησίες και ότι τώρα είναι κάπως πιο κοντά στην πραγματικότητα κι ότι έχοντας τώρα στραφεί σε αντικείμενα πιο πραγματικά βλέπει σωστότερα; Ιδίως μάλιστα αν δείχνοντάς του καθένα από τα αντικείμενα που περνούσαν από μπροστά του τον ρωτούσε και τον υποχρέωνε να απαντήσει τι είναι το καθένα τους. Δεν νομίζεις ότι ο άνθρωπος εκείνος θα τα 'χανε και θα πίστευε ότι όσα έβλεπε τότε ήταν αληθινότερα από εκείνα που του έδειχναν τώρα;

Και πολύ μάλιστα.

Κι άμα θα τον ανάγκαζε να κοιτάξει στο ίδιο το φως, δεν θα αισθανόταν έντονο πόνο στα μάτια και δεν θα προσπαθούσε να το αποφύγει στρέφοντας το βλέμμα του πάλι σ' εκείνα που μπορεί να βλέπει, και δεν θα νόμιζε ότι εκείνα είναι στ' αλήθεια πιο σαφή και ευκρινή από όσα του έδειχναν τώρα;

Έτσι, είπε.

Αν, τέλος, είπα εγώ, κάποιος τον τραβούσε δια της βίας προς τα έξω από ένα ανέβασμα κακοτράχαλο κι απότομο και δεν τον άφηνε προτού να τον βγάλει στο φως του ήλιου, άραγε ο δεσμώτης δεν θα πονούσε και δεν θα αγανακτούσε που τον τραβολογούσαν, κι όταν θα έβγαινε στο φως, έτσι καθώς τα μάτια του θα ήταν πλημμυρισμένα από την εκτυφλωτική λάμψη, δεν θα του ήταν εντελώς αδύνατο να διακρίνει έστω και ένα από τα πράγματα, για τα οποία θα του λέγανε τώρα πως είναι αληθινά;

Θα του ήταν αδύνατον, είπε· έτσι στα ξαφνικά τουλάχιστον.

Θα χρειαζόταν, νομίζω, κάποιος χρόνος προσαρμογής, προκειμένου να αντικρύσει τα πράγματα επάνω. Έτσι, στην αρχή, θα διέκρινε ευκολότερα τις σκιές, έπειτα τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων στο νερό κι ύστερα τα ίδια τα πράγματα· από αυτά όσα βρίσκονται στον ουρανό, και αυτό τον ίδιο τον ουρανό, θα μπορούσε να τα κοιτάξει πιο εύκολα τη νύχτα με το φως των άστρων και του φεγγαριού παρά την ημέρα, με τον ήλιο και το φως του.

Ασφαλώς.

Και τελευταίο απ' όλα θα μπορούσε να αντικρύσει τον ήλιο, όχι είδωλά του στο νερό ή σε κάποια θέση άλλην από τη δική του, αλλά τον ήλιο αυτόν καθαυτόν στον δικό του τόπο, και να θεαστεί τη φύση του.

Κατανάγκην, είπε.

Κι ύστερα από αυτά θα έφθανε να συλλάβει με το λογισμό του ότι αυτός, ο ήλιος, είναι που δωρίζει τις εποχές και τα χρόνια και που διαφεντεύει τα πάντα στη σφαίρα των ορατών πραγμάτων, και κατά κάποιον τρόπο είναι η αιτία για όλα όσα έβλεπαν ο ίδιος και οι άλλοι δεσμώτες.

Προφανώς, είπε, αυτό θα ήταν το επόμενο συμπέρασμά του.

Λοιπόν; Καθώς θα ξαναθυμάται τον τόπο, στον οποίο έμενε πρώτα, τη «σοφία» που είχαν εκεί, και τους συγκρατούμενούς του εκεί, δεν νομίζεις ότι θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για την αλλαγή, ενώ για 'κείνους θα αισθάνεται οίκτο;

Και πολύ μάλιστα.

Κι αν υποθέσουμε ότι οι δεσμώτες είχαν θεσπίσει τότε κάποιες τιμές και επαίνους μεταξύ τους και βραβεία για όποιον διέκρινε καθαρότερα απ' όλους τα αντικείμενα που περνούσαν μπροστά τους, ή για όποιον συγκρατούσε στη μνήμη του ποια από αυτά συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια ύστερα και ποια πήγαιναν μαζί με ποια, έτσι που βάσει αυτού να έχει κάποια ιδιαίτερη ικανότητα στο να μαντεύει τι επρόκειτο να περάσει κάθε φορά, έχεις μήπως τη γνώμη ότι ο άνθρωπος αυτός θα φλεγόταν από την επιθυμία για τέτοια πράγματα και ότι θα ζήλευε όσους τιμούνταν εκεί και είχαν δύναμη και αναγνώριση; Ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και θα επιθυμούσε διακαώς «πάνω στη γη να ζούσε κι ας ξενοδούλευε σε κάποιον άκληρο» ή να υπέφερε οτιδήποτε παρά να νομίζει τέτοια πράγματα και να ζει όπως εκείνοι;

Έτσι νομίζω κι εγώ, είπε· θα προτιμούσε να πάθαινε οτιδήποτε παρά να ζει εκείνη τη ζωή.

Συλλογίσου τώρα και τούτο, είπα εγώ. Αν ένας άνθρωπος σαν αυτόν κατέβαινε ξανά εκεί κάτω και καθόταν στην ίδια θέση, άραγε τα μάτια του δεν θα ήταν γεμάτα σκοτάδι, καθώς θα ερχόταν έτσι απότομα από το φως του ήλιου;

Βεβαιότατα.

Κι αν θα χρειαζόταν να παραβγεί πάλι με εκείνους που είχαν παραμείνει δεσμώτες προσπαθώντας να διακρίνει τις σκιές, ενώ η όρασή του θα είναι αδύναμη ωσότου να προσαρμοστούν τα μάτια του κι ο χρόνος της προσαρμογής όχι πολύ σύντομος, άραγε δεν θα γινόταν περίγελως και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν ότι γύρισε με τα μάτια του χαλασμένα απο 'κει πάνω που ανέβηκε, και ότι δεν αξίζει τον κόπο ούτε καν να δοκιμάσει κανείς να ανεβεί επάνω; Κι όποιον θα επιχειρούσε να τους λύσει από τα δεσμά και να τους ανεβάσει επάνω, αυτόν, αν μπορούσαν με κάποιον τρόπο να τον πιάσουν στα χέρια τους και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;

Ασφαλώς, είπε.

από **-nikos-** Τρι Δεκ 24, 2013 2:14 pm

ποιος ειναι ο εχθρος σου ??
ξερεις ?

τους εχθρους μας αλλωτε τους ξέρουμε άλλοτε τους βρίσκουμε μπροστα μας σαν
φαντες-μπαστουνια [εξου και η εκφραση- ''τα βρηκε μπαστουνια'']
ακομη
και αν δεν παιζεις χαρτια..... παιζει καποιος αλλος.

εχουν περασει απο τοτε πολλα χρονια
αλλα ακομη συζητιεται... ενας γνωστος- επιφανης χαρακτηρας- επι εμφυλιου ηταν γιος μαυραγορίτη..
οι ανταρτες τοτε
δωσαν στον πατερα του του μαυραγορίτη ενα μεγαλο ποσο λιρων προκιμενου να τους
εξασφαλισει τροφιμα και αλλα ειδη πρωτης αναγκης....
ομως
μολις ο γιος του ειδε τις λιρες τις πηρε και εφυγε απο το σπιτι...κρυβωντας τες απο τον
πατερα του.
οι ανταρτες ειπαν στον μαυραγοριτη οτι αν δεν εφερνε τα τροφιμα-ή τις λιρες- θα πληρωνε
με την ζωη του...
ζητησε επανηλιμενα ο μαυραγοριτης απο τον γιο του να του δωσει τις λιρες ουτοσωστε να προμιθευσει
τους ανταρτες
ή τουλαχιστον να σωσει την ζωη του ομως ο γιος του δεν συμφωνουσε και τον
αφησε στην τυχη του....

ο μαυραγοριτης προσπαθησε να κρυφτει χωρις ομως αποτελεσμα..... τελικα του κοψαν το
λαιμο οι ανταρτες και αφου τελειωσε ο πολεμος
επεστρεψε ο γιος του μεγαλος και τρανος ξανα ανοιγωντας το μπακαλικο του
πατερα του και
λειτουργουσε ταυτοχρωνα καποιου τυπου παρατραπεζα τοκογλυφικου χαρακτηρα....

ειναι μια ιστορια που συνηθιζουν να λενε τα κρυα χειμωνιάτικα βραδια γυρο απο την σόμπα
του καφενιου του χωριου..

καποιος ευλογα θα πει οτι ''γιατι ρε μαλακες συζητατε ξανα και ξανα μια ιστορια 60+ χρονων ?? ''

ειχα καιρο να θυμηθω αυτη την ιστορια ομως η ιστορια του μικρου παναγιωτη μου την
θυμησε ξανα...

για οσους δεν γνωριζουν το περιστατικο εξελιχθικε την περιοδο
που επευτε το χρηματιστηριο και ''σκαγαν'' οι φουσκες του η μια μετα την αλλη...
την επικαιροτητα βλεπαμε συχνα
τον μιλτιαδη εβερτ να κλαιγεται για την χασουρα που ειχε στο χρηματιστηριο....

ταυτοχρωνα βγηκε η ιστορια του μικρου παναγιωτη απο την Μυτιλήνη που επασχε απο λευχαιμια
που μπορουσε να
αντιμετωπιστεί επιτυχώς στο εξωτερικο.... το μοσχευμα και τα νοσήλια ξεπερνουσαν
τα 60.000,000 δραχμες και
η οικογενεια εκανε εκληση μεσω των καναλιων απο την κοινωνια να βοηθήσει.

ανοιχθηκε τοτε ενας λογαριασμος στην εθνικη τραπεζα και
ολη η κοινωνία ετρεξε
να συνδραμει ωστε να σωθεί ο μικρος παναγιωτης,,, και μαζευτηκαν πανω απο 100,000,000 δραχμες....
ετσι η
οικογενεια αρχισε να κανει τις ετοιμασιες τις για την σουηδια οπου υπηρχε
η κλινικη που θα γιατρευε τον μικρο παναγιωτη.....ομως....
τα πραγματα εξελιχθηκαν
διαφωρετικα..... ο πραγματικος εχθρος του παναγιωτη δεν ηταν η αρωστια του αλλα
ο διευθηντης της εθνικης τραπεζας που εγκλώβισε τα χρηματα στο χρηματιστηριο.... χρησιμοποιωντας;
εναν νομο
του 1950 που απαγόρευε την αναλυψη χρηματων απο λογαριασμους που μαζευαν
χρηματα απο πολλαπλους καταθετες γιατι
ετσι γίνονταν τοτε η χρηματοδοτηση του ΚΚΕ που ηταν παρανομο τοτε....
αυτος
ο νομος εμεινε ξεχασμενος ακομη και οταν το ΚΚΕ νομιμοποιηθηκε και
τον
ξεθαψε ο διευθηντης της εθνικης τραπεζας προκιμενου να μην δωσει τα χρηματα στην οικογενεια
του μικρου παναγιωτη.

η τοτε κυβερνηση δεν ξεκλείδωσε τον συγκεκριμενο λογαριασμο αν και
ειχε την δυναμη να το κανει και τα χρηματα αποροφηθικαν απο την τραπεζα και το κρατος κανονικα και....με τον νομο [του 1950...]
καταδικαζωντας ετσι σε θανατο τον μικρο παναγιωτη..

αλλη μια ιστορια που θα λεγεται γυρο απο την σομπα του
καφενειου μαζι με αυτη του μαυραγορίτη...γιατι τετοιες ιστοριες πρεπει να μην ξεχνιουνται.

από **-nikos-** Τετ Ιαν 15, 2014 12:41 pm

εχουμε ακουσει κατα καιρους
για φωτογραφιες που περνουν βραβεια... ομως ενω καποιες φωτο
φαίνεται
πραγματικα να εχουν ''αιχμαλωτίσει την σκηνη'' υπαρχουν και αλλες που φαινονται λιγο..... στημενες,,

και ενταξει να στησεις μια ''φαση'' μπας και παρεις κανα βραβειο αλλα...
να σκοτώσεις για αυτο ??

εχουμε δει φωτο με ελεφαντες σκοτομενους και με τα
δωντια τους ''παρμενα'' αλλα ποτε φωτογραφικος φακος δεν αποθανατισε την στιγμη του ''εγκληματος''

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 14698210

Φιλοσοφία και δεοντολογία - Σελίδα 4 14698210

μια υποθεση κανω....

λεει ο φωτογραφος =''συνεχεια σκωτονουν ελεφαντες,,,,, γιατι να μην βγαλουμε και εμεις το κατι-τις μας ??''

μην βασιζετε το μελον σας στην ''καλη καρδια'' των συνανθρώπων σας...
αν ειναι
να την ''πατησετε'' ισως καποιος απο δαυτους να θελησει να βγαλει και αυτος το ''κατι-τις'' του
απο το κακο που θα σας βρει.

Φιλοσοφία και δεοντολογία