Φιλοσοφία και δεοντολογία

Νίκο νομίζω πως τον ορισμό τον ερμηνεύεις από λάθος βάση.
Το δεύτερο συνθετικό αυτών των λέξεων προέρχεται άμεσα από την "φοβία" και όχι από τον "φόβο".

Ο φόβος φυσικά είναι η ρίζα της λέξης φοβία, αλλά αυτά τα δύο έχουν εντελώς διαφορετική ένοια. Αυτό που περιγράφεις αν και δεν είμαι καθόλου ειδικός νομίζω πως το περιγράφει καλήτερα η λέξη ξενόφοβος που όντως υπάρχει και είναι διαφορετική από το ξενοφοβικός.

Από την άλλη προσωπικά νομίζω πως δεν έχω τέτοια διλήμματα από τότε που έθεσα τα πράγματα πολύ απλά για τον εαυτό μου. Όποιος με ενοχλεί -και εννοώ προσωπικά αυστηρά- είναι ο κακός. Αν αυτό που κάνει ή είναι δεν με ενοχλεί, τότε καλά το κάνει. Επίσης δεν έχω κανένα δικαίωμα να ασχολούμαι με ανθρώπους που δεν με ενοχλούν.

Νομίζω πως κάνεις συχνές αναφορές σε ομοφυλόφιλους και προσπαθώ να καταλάβω αν αυτό έχει κάποια ρίζα. Αν απλά είναι γιατί δεν συμφωνείς μαζί τους γενικά τότε δεν το καταλαβαίνω. Αντίθετα αν για παράδειγμα έχεις ένα γείτονα που σε παρενοχλεί και δεν λέει να καταλάβει πως δεν γουστάρεις τότε έχεις κάθε δίκαιο να το μέμφεσε, αλλά αυτό δεν νομίζω πως θα πρέπει να τους τσουβαλιάζει όλους.

Και μην νομίζεις πως σου μιλά ένας άνθρωπος κατά βάση ανεκτικός. Νομίζω πως με τον καιρό απλά βάζω μερικά πράγματα σε μια σειρά. Αν μου αρέσει να περπατάω με τα χέρια και αυτό δεν ενοχλεί τους υπόλοιπους ενοίκους ας πούμε, και ειδικά μέσα στο σπίτι μου θα ήθελα να μην κάθονται και να το σχολιάζουν. Τα καφενεία που έλεγα από μία άποψη. Έτσι και εγώ δεν έχω δικαίωμα να ασχολούμαι μαζί τους αν αυτοί για παράδειγμα βάψουν την κουζίνα τους ροζ. Φτάνει να μην θέλουν να δειπνήσω εκεί.

Πριν λίγα χρόνια έμενα σε ένα γκέτο ας το πούμε με ρωσσοπόντιους ή όπως αλλιώς θέλουν να λέγονται. Το έκανα και από άποψη μια και μου την δίνουν όλοι οι άλλοι που κατέβηκαν απ τα βουνά και με το σύνδρομο του χωριάτη το έβρισκαν πολύ μπανάλ, θαρείς και όλοι μεγάλωσαν στις βερσαλλίες...

Σαν γενικότητα να σου πω πως καθόλου δεν μου αρέσουν οι άσχημοι τρόποι πολλών, και όταν βρίσκονται πολλοί μαζί τότε λειτουργεί η αγέλη και βγαίνουν ακόμη περισσότερα στη φόρα. Μόνο αν έχεις ζήσει σε τέτοιο μέρος μπορείς να το καταλάβεις και όχι αν απλά δουλεύεις με πολλούς τέτοιους για παράδειγμα. Όστοσο εκεί ήταν καλό σχολείο για να δω και να χωνέχω στην πράξη μερικά πράγματα και όχι απλά να φιλοσοφώ.

Πρώτα ας πούμε είδα πως η συμπεριφορά πολλών ήταν τελείως διαφορετική αν τους έπιανες ένα ένα. Διαφορετική προς το καλύτερο. Και αυτό μου επιβεβαίωσε τις σκέψεις μου για τις αγέλες. Επίσης με έκανε να σκεφτώ πως ίσως και να υπάρχει λόγος που οι συγκεκριμένες ομάδες λειτουργούν κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο και άλλα τέτοια.

Όμως ξέφυγα λίγο και να προσπαθήσω να επανέλθω. Στο σημείο της ενόχλησης και του δικαιώματος. Πολλοί από αυτούς λοιπών συνήθιζαν να μαζεύονται σε παρέες, να πέρνουν παστά και μπύρες από το ρώσικο mini-market και να κάθονται έξω από την είσοδο και να τα τρών.

Δεν ξέρω γιατί ακριβώς, αλλά αυτή η εικόνα καθόλου δεν μου άρεζε. Σαν αισθητική και μόνο ίσως, και ίσως να είναι και εντελώς χαζό από μέρους μου. Αλλά ποτέ δεν ένοιωσα πως έχω και το παραμικρό δικαίωμα να παραπονεθώ. Καλά έκαναν, και δεν με ενοχλούσαν. Δεν με ενοχλούσαν αν όλα σταματούσαν εκεί. Που πολλές φορές εκεί σταματούσαν.

Όμως άλλες πήγαιναν και παρακάτω. Άρχισαν να φωνάζουν και δεν τους καιγόταν καρφί για τον από πάνω στον πρώτο. Άλλες φορές έπιναν πολύ και μια φορά πήγα να μπω στο αυτοκίνητο και βρέθηκα τριγυρισμένος από δύο ομάδες που ήταν έτοιμοι να πλακωθούν μεταξύ τους. Ευτυχώς την γλύτωσα. Θα μπορούσα να είμαι οι παράπλευρες απώλειες. Και το τελευταίο και συχνότερο.

Μετά από το τσιμπούσι, άφηναν επιτόπου παστά κόκκαλα και άδεια μπουκάλια. Ο κάδος ήταν ακριβώς δίπλα... Αυτό ναι με ενοχλεί. Δεν έχουν το δικαίωμα. Και ήθελα να ξέρω αν δούλευαν στον δήμο και τα μάζευαν την άλλη μέρα τι θα έλεγαν.

Αυτά...δλδ
Με ενοχλεί=κακός Δεν με ενοχλεί=δεν έχω κανένα δικαίωμα να ασχολούμαι

Γιατί να πάμε στην Αυστρία και άλλα τέτοια? Η αγνή ελληνική ύπαιθρος καθώς και το άστυ είναι άμεμπτα?

"Πολιτισμός πηγή της δυστυχίας" άλλα όλοι δεν είμαστε μέρος?
Ποίος ορίζει την ηθική και ποιός θέτει τις γραμμές?
Είμαι εγώ σωστός ή ο άγριος σε φυλή της Ινδίας στη ζούγκλα?

Απόλυτα δεν ξέρω να σας πω. Αλλά ξέρω να σας πω με τι εγώ μπορεί να κάνω εμετό, και είναι δίπλα μου. Πόσο αθώο μπορεί να είναι για κάποιους?

Πάρτε το να έχετε...

Τώρα με έχει πίασει η βαρεμάρα να ολοκληρώσω μια κατασκευή και κάθομαι και σας πρήζω...

Γιατί πολλές φορές κάνουμε τα πράγματα δύσκολα όταν είναι εξαιρετικά απλά? Τι μας κάνει να θέλουμε συνεχώς να ταπώνουμε τους άλλους?
Γιατί πολύ συχνά λέμε εξυπνάδες? Τι σχέση μπορεί να έχουν η ημιμάθεια με την έπαρση? Ή η έπαρση με την επαρκή γνώση?
Φταίει ο ήλιος, ο έρωτας και η θαλλάσινη αύρα την πατρίδα μας,που ευνοεί την αμπελοφιλοσοφία ή οι αιτίες είναι διαφορετικές και βαθύτερες?

Ένα μικρό και σύντομο παράδειγμα: Στο γνωστό μας μεγάλο φόρουμ των ηλεκτρονικών ένας άνθρωπος έκανε την εξής απλή ερώτηση:
-Πόσα Amber αντέχει το καλώδιο ηχίων; (κόκκινο- μαύρο εννοεί)
http://www.hlektronika.gr/forum/showthread.php?t=70626&highlight=%F7%EB%E1%EA%EF%F2+%EF%EE%F5%E3%EF%ED%EF

Τι το ποιό απλό να του απαντήσει κάποιος αμέσως και ολοκληρωμένα σε 2 μόλις γραμμές? Ότι το κόκκινο-μαύρο βγαίνει σε διάφορες διατομές και να παραθέσει ένα πίνακα. Θα τον κάλυπτε πλήρως και άμεσα και δεν θα χρειαζόταν παραπάνω για να κάνει την δουλιά του.

Όμως όοοοχι! Μεχρί να το πάρω χαμπάρι άρχισε το πεδίο της μάχης να βρωμά πτώματα. Μισές απαντήσεις και ευκαιρία για να δειχτούμε, ξέρουμε-δεν ξέρουμε. Ποιός τον χέζει αυτόν που ρώτησε? Όταν το πράγμα λίγο άρχισε να φωρτώνει δεν μπόρεσα να πω την αμαρτία μου και έγραψα και εγώ μια ατάκα...

Οι ευγενείς συμφορουμήτες δλδ έγραψαν τα μύρια όσα για χάρη της γνώσης? Ας μου το πει κάποιος αν μπορεί.

Και σε ένα άλλο θέμα στο ίδιο φόρουμ. Με ευκαιρία τον προενισχυτή πικαπ (αυτόν που δεν λέω να τελειώσω τώρα) διάβασα φυσικά τα πάντα εκεί μέσα όπως και αλλού. Γιατί σε ξένα φόρουμ δύσκολα έβρισκα εξυπνάκιδες και οι περισσότεροι ήταν "into the point" τουλάχιστον ανάλογα με την γνώση του κάθε ένα?

Μου έχει μείνει ατάκα από το δικό μας. Να μην παρεξηγηθώ, ή συγκεκριμένη πολύ πιθανό να μην είχε κακό σκοπό όμως αυτό μου φέρνει στο νου εμμονές.
"Να ακούσεις παλιές ηχογραφήσεις με λαμπάτο προενισχυτή και να κλαιν και οι τοίχοι" (η κάτι τέτοιο)

Είμαι σίγουρος πως μερικοί θα δουν την δική μου κατασκευή και θα ξυνιστούν ίσως από τα φθηνά υλικά καθώς και το ότι δεν είχα τρόπο να τον ελένξω με όργανα που θα δίνουν σαφή αποτελέσματα άρα ίσως και ο φτωχός μου πυκνωτής μου επίσης αντί 15nF μπορεί και να είναι 16, θα με βγάλει πολύ έξω από την προδιαγραφή της καμπύλης RIAA.

Μήπως όμως μερικούς τους διαφεύγει πως όσο και τέλεια να μπορέσουν να ακολουθήσουν την καμπύλη, αυτές οι ηχογραφήσεις που αναφέρονται, και μπορεί να κάνουν και τους τοίχους να κλαίν πολλές φορές ΔΕΝ είναι γραμμένες με αυτή την προδιαγραφή???????????????????????????????????

Αυτοί πάντως μπορεί να το ρίξουν στο κλάμα μαζί με τους τοίχους τους μια και θα νομίζουν πως ακούν την τέλεια αναπαραγωγή...

Η RIAA υοθετήθηκε ως πρότυπο το 1956 νομίζω. Έως τότε κάθε εταιρία είχε την δική της καμπύλη ισοστάθμησης, και σαν κερασάκι στην τούρτα, όσο και να διάβασα, παντού έβρισκα πως για ένα αδιευκρίνηστο χρονικό διάστημα οι λοιπές εταιρίες συνέχιζαν να κόβουν δίσκους με τις δικές τους καμπύλες. Κόστος να φανταστώ κτλ. Αυτό μας φέρνει ίσως και στην αρχή της δεκαετίας του 60 μέχρι όλοι να συμορφωθούν με το ίδιο πρότυπο...

Κλαίω, κλαίω, τα αυτία μου μαρμελάδα γέμισα και πλάκωσαν οι σφήκες...

Χρήστος έγραψε:Τώρα με έχει πίασει η βαρεμάρα να ολοκληρώσω μια κατασκευή και κάθομαι και σας πρήζω...

Γιατί πολλές φορές κάνουμε τα πράγματα δύσκολα όταν είναι εξαιρετικά απλά? Τι μας κάνει να θέλουμε συνεχώς να ταπώνουμε τους άλλους?
Γιατί πολύ συχνά λέμε εξυπνάδες? Τι σχέση μπορεί να έχουν η ημιμάθεια με την έπαρση? Ή η έπαρση με την επαρκή γνώση?
Φταίει ο ήλιος, ο έρωτας και η θαλλάσινη αύρα την πατρίδα μας,που ευνοεί την αμπελοφιλοσοφία ή οι αιτίες είναι διαφορετικές και βαθύτερες?

Ένα μικρό και σύντομο παράδειγμα: Στο γνωστό μας μεγάλο φόρουμ των .........

συναντώντας τους παλιους συμαθητες μου που ''πηραν το πτυχειο'' αλλοι δουλεψαν στα κλιματιστικα
αλλοι ασχολήθηκαν με την οικοδομη κάνοντας τους ηλεκτρολογους-εγκαταστατες και οι
περισσότεροι πορευτικαν σε εργασιες ασχετες με το επαγγελμα του ηλεκτρονικου....ολοι μα
ολοι μου λενε οτι καλυτερα να τα ειχαν παρατησει αλλα τους συνεπηρε η
εποχη της λαμπας και της επισκευης τηλεοράσεων....οπου αλαζαν μια λαμπα και περνανε 10,000 δραχμες....
αυτο που θελω να πω στο τελος ειναι οσοι και να υπαρχουν
που θελουν να σου κανουν την ζωη δησκολη υπαρχουν αλλοι τοσοι που
θελουν να σε βωηθησουν......απλα πρεπει να τους βρεις πρωτα
γιατι οπως λενε και οι iron maiden
μονο οι καλοι πεθαινουν νεοι και οι κακοι φαίνεται? σαν να ζουν για παντα

"εποχη της λαμπας και της επισκευης τηλεοράσεων....οπου αλαζαν μια λαμπα και περνανε 10,000 δραχμες...."

...τα είπες όλα. Ούστ λαμόγια...

*edit

Τώρα με τσίτωσες πανάθεμα...

Ο θείος Λάκης (το όνομα καθώς και το άτομο ζει ανάμεσα μας) τα παλιά τα χρόνια ποσελήφθει στη ΔΕΗ -με μεσολάβηση φυσικά- συγγενή της γυναικός του. Άσχετος με τη ΔΕΗ ο συγγενής, αλλά μεγάλο όνομα σε άλλο χώρο, εκ Κωνσταντινούπολης ορμώμενος. Άφου καβάλησε το άρμα και δεν τον κατέβαζε κανείς, ο θείος Λάκης (μέχρι εδώ καλά για εμένα, το μικρότερο έγκλημα αυτό να προσληφθείς με μέσο, μερικές φορές σε ανάγκαζαν. Η καφρίλα και απαιτήσεις πολλών μετά την καβάλα μου την έδιναν πάντα), δεν ξέρω πως τα κατάφερε και δούλευε πάντα βραδυνός. Πράγμα που σήμαινε διπλό μισθό νομίζω. Διπλό μισθό και σχεδόν κάθε βράδυ κοιμόταν.

Έτσι το πρωί φρέσκος-φρέσκος, έπαιρνε τα κατσαβίδια και έκανε τον ηλεκτρολόγο. Από τους γνωστούς που κοροιδεύουν τον κόσμο. (Σαν τον Ζητιάνο του Καρκαβίτσα ένα πράγμα). Έτσι μια φορά ένας θείος του θείου Λάκη, από το σοι της γυναίκας του, που όπως αναφέραμε του χρωστούσε και χάρη (του σογιού, όχι του θείου) τον φώναξε να του βάλει ένα ταχυθερμοσίφωνα.

Έδω να αναφέρω πως από όσο μπορώ να θυμάμαι, μα και από γενικές ομολογίες, ο θείος του θείου ήταν πολύ κύμπαρης άνθρωπος, δεν έλεγε πολλά, ήταν σοβαρός, και αν και καθόλου πλούσιος τα είχε όλα τακτοποιημένα και πάντα ράβονταν στον ράφτη κατά το παλιό πρότυπο και άλλα τέτοια. Είχε και μεγάλο αίσθημα δικαίου, πράγμα που φάνηκε και στην διαθήκη του άλλωστε αργότερα. Πολύ πρόσφατα θυμάμαι γειτόνισες (όλα αυτά κοντά στην γειτονιά του Φάνη εντωμεταξύ αν από κάποιο ποστ του θυμάμαι καλά πως μένει στο Μαύρο Γάτο) να τον μνημονεύουν ακόμη για το τι καλός μανάβης που ήταν κάποτε και δεν έχουν βρει άλλον τέτοιο από τότε.

Άσχετα και σχετικά τα παραπάνω, έρχεται ο Λάκης λοίπον και του τοποθετεί το θερμοσίφωνο. Από τα παραπάνω να καταλάβαιτε πως ο θείος φυσικά θα πλήρωνε αμέσως και μάλιστα δεν θα λυπόταν να ξοδέψει όσα χρειαζόταν για να πάρει ένα καλό μηχανάκι και όχι τίποτα βλακείες της σειράς. Άνθρωπος άλλης εποχής και κυμπάρης είπαμε. Και ο Λάκης τον διαβεβαίωσε πως του έβαλε το καλύτερο.

Πέρασε κανένας χρόνος και ούτε, και το μηχανάκι τάπαιξε. Φώναζει λοιπόν τον Λάκη και του λέει: Tι έγινε βρε Λάκη λέει? Τόση ήταν η προκοπή του?
Και ο Λάκης που φυσικά τι να προτοθυμηθεί από τις λαμογιές του του απαντά: Έ θείο, τι περιμένεις? Φθηνοπράγματα...

υπόμνημα- Ο Λάκης ήταν και οργανωμένος συνδικαλιστής, (που τελικά όμως ούτε ένα από τα 3 παιδιά του δεν κατάφερε να χώσει σε καμιά δουλιά) τότε που ακόμη καλά καλα δεν καταλάβαινα τον θυμάμαι όταν είχα την ατυχία να τον συναντήσω να αρχίζει το κύρηγμα. Δεν ξέρω τι έλεγε, πάντως θυμάμαι μια διάχητη μιζέρια στον αέρα πάντα όταν ήταν αυτός τριγύρω. Μπορεί και να έχει να κάνει με τις συχνότητες που λέγατε αλλού.

Ευτυχώς έκανα πάρα πολλά χρόνια να τον συναντήσω ξανά. Όμως πριν περίπου τρία χρόνια δεν τον απέφυγα. Βλέπετε καμιά φορά δεν μπορείς να ξεφύγεις από συγγενείς μια και η μάζωξη είχε να κάνει με δυσάρεστα στην οικογένεια. Πως να το πω και να μην υπερβάλω. Αποσύρθηκα με φτηνές δικαιολογίες από ένα σοβαρό γεγονός για κανά δύο ώρες μπας και τον γλυτώσω.

Τουλάχιστον, ο γιός του βύσματος του θείου Λάκη, δεν είχε μάλον την ανάγκη των γνωριμιών, να κάθεται στον κώλο του και να αραδιάζει μαλακίες. Κυνήγησε αυτό που του άρεζε, άσχετα αν είχε το ταλέντο, και αν και δεν τον έχω συναντήσει ποτέ από κοντά, θέλω να πιστεύω πως είναι ένας γεμάτος άνθρωπος τώρα στα 60+ του. Και δεν θα πρέπει να κουβαλά καταθλιπτικές συχνότητες. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον...

Χρήστος έγραψε: Και ο Λάκης τον διαβεβαίωσε πως του έβαλε το καλύτερο.

Πέρασε κανένας χρόνος και ούτε, και το μηχανάκι τάπαιξε. Φώναζει λοιπόν τον Λάκη και του λέει: Tι έγινε βρε Λάκη λέει? Τόση ήταν η προκοπή του?
Και ο Λάκης που φυσικά τι να προτοθυμηθεί από τις λαμογιές του του απαντά: Έ θείο, τι περιμένεις? Φθηνοπράγματα...

.

ενας φιλος μου, μου εξηγησε προσφατα τι σημενει το =
''ο εξυπνος υποχωρει''
''ο πονηρος δικαιολογηται''
''ο βλακας επιμενει''

καταρχην μπράβο για την υπομονη σου γιατι εγω θα τους ειχα ξεχεσει τετοιους συγγενεις....ομως
συμφωνα με το ρητο αυτο με κανει βλακα.....μαλιστα συμφωνα με το ρητο πρεπει να ειμαι
βλακας αρκετα,, διοτι μοιαζω με τον θειο σου [τον καλο]
που δεν εχανε την εμπιστοσύνη και την ελπιδα του για τους ανθρωπους και
περισσότερο για τους συγγενεις του....
εσυ φέρθηκες εξυπνα αποφευγοντας να συνδιαλεχθεις με τον πονηρο
θειο που παντα ειχε μια δικαιολογια για τις μπαγαποντιές του.

ειπα προσφατα σε εναν ξαδερφο που ειχαμε τσακοθει=''τελικα οτι σου ειπα βγηκε αληθινο''
μου απαντησε ''αυτα που μου ελεγες δεν κανουν για ολους''[τι σημενει αυτο ειναι μια αλλη ιστορια]
και
του ειπα τελικα= ''αν δεν στα ελεγα εγω που ειμαι συγγενης σου ποιος θα στα ελεγε ??''

“…Μα πέρασαν τόσοι υπουργοί από τη (γεωργική) σχολή κι είπαν τόσες κοινοτοπίες, που δε συγκινούν πια κανένα. Ο κ. Διευθυντής –ένας ευγενικός και μελαγχολικός άνθρωπος- βαρέθηκε να κάνει, αμέτρητες φορές, τον τσιτσερόνε σε όλους αυτούς τους επίσημους επισκέπτες. Ένας παράξενος καθηγητής μου’ λεγε κάποτε:

«Έρχονται τουλάχιστον πέντε υπουργοί γεωργίας τον χρόνο –δηλαδή από ‘νας κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση. Τι θα γίνει με τούτη την πολιτική αστάθεια; Πρέπει να τους δείξουμε, να τους εξηγήσουμε… Δεν έχουν ιδέα από το παραμικρό. Κάποτε ένας τους –υπουργός της Γεωργίας, παρακαλώ!- μας ρώτησε αν ο καπνός είναι δέντρο, σαν τις ροδακινιές και τις αχλαδιές. Και είναι όλοι τους τόσο αστοιχείωτοι! Απομένουν κατάπληκτοι από θαυμασμό μπροστά στα πιο κοινά πράματα. Ιδίως το χοιροστάσιο τους κάνει την πιο μεγάλη εντύπωση, ίσως τους θυμίζει το [ολιτικό τους περιβάλον»…’’

Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν 1933, Μ. Καραγάτσης

Ο Μ... ήταν μεγαλοεργολάβος για τα δεδομένα τουλάχιστον της μικρής κοινότητας. Τώρα λόγω της αρνητικής φόρτισης που έχει πάρει η λέξη -και όχι άδικα τις περισσότερες φορές- στο άκουσμα της αμέσως θα σκεφτόμουν ένα απατεώνα γερολαδά κάφρο.

Όμως τα πράγματα έχουν αλλιώς. Ήταν χαλαρός και δεν τα μετρούσε ούτε τα έβαζε κάτω από το στρώμα. Δεν υπήρχε φορά που να μπει στο καφενείο και να μην αρχίσει τα κεράσματα. Μάρτυρες υπάρχουν πως του ζήτησε ένας λέφτα για δικούς του λόγους και όχι επαγκελματικούς, και του λέει o M:

-Να, πάρε το κλειδί, έχω μια τσάντα στο αμάξι. Άνοιξε και πάρε όσα μου ζήτησες.

Ο Μ... κατά πως φένεται ούτε αυτός δεν θα ήξερε πόσα έχει στην τσάντα. Λέφτα κυκλοφορούσαν άνετα και αυτός δεν τα πολυμέτραγε με την κακή την ένοια. Και ποιός ξέρει πόσα τελικά μπορεί να πήρε ο άλλος από την τσάντα? Και ποιός ξέρει πόσα είχε χαλαλήσει ο Μ... στη ζωή του.

Οι καιροί όμως άλλαξαν και ήρθαν τα πάνω κάτω, και ο Μ... μπορεί να έχει ένα σωρό ακίνητα, μα είναι πλέον δεσμευμένα ή δεν πωλούνται και δεν του έμεινε φράγκο ρευστού στην τσέπη και χρωστάει και ένα σκασμό έως τώρα.

Μέσα σε όλα αυτά, αρωσταίνει και σοβαρά η γυναίκα του. Τι να κάνει, ένα σωρό γνωριμίες είχε, λίγο πολύ όλοι ξέρουν για όλους, και είπε να ζητήσει από μερικούς που λογικά δεν θα είχαν πρόβλημα. Από αυτούς που προφανός θα τους είχε και μεγαλύτερη οικειότητα. Ε λοιπόν, ένας δεν βρέθηκε να του δανίσει μία... Όλοι βρίσκαν χαζές προφάσεις. Τώρα δεν έχω, είναι κλειστά κτλ.

Κάτι έγινε τελικά και τα λεφτά βρέθηκαν. Κανείς δεν ήξερε από ποιόν.

Μία μέρα ένας έκανε μερικούς απλούς συνειρμούς. Ίσως και αυτός ο κάποιος να καταλάβαινε τον Μ... και το ζόρι του, αφού ο ίδιος δεκαετίες πριν είχε περάσει κάτι αντίστοιχο. Ο Μ... είχε τακτικά στη δούλεψή του εδώ και 20 χρόνια, από τότε που έφθασε από την Αλβανία ένα εργάτη. Τον πιάνει παράμερα μια μέρα τον εργάτη και των ρωτά, ή μαλόν του λέει: Εσύ βοήθησες τον άνθρωπο, μπράβο παλικάρι μου...Αυτός που το είπε στον αλβανό σίγουρα συγκινήθηκε, μια που είχε ξαναζήσει μέσα από τον Μ... την δική του παλιά ιστορία και μακάρι και τότε να βρισκόταν κάποιος να τον βοηθήσει. Ο αλβανός τον κοίταξε για μισό δευτερόλεπτο στα μάτια, δεν είπε τίποτα, έσκυψε το κεφάλι και έφυγε.

Τελεία.

*Μην ψάχνετε κρυμένα νοήματα. Προσπαθώ να μην υπονοώ πράγματα. Και μην χρησιμοποιήσετε ανάλογα με τα γούστα σας το γεγονός πως ο ευεργέτης ήταν αλβανός. Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, οποιοσδήποτε. Τα ανέφερα απλά γιατί αυτό είναι, και κάθε γράμμα από τα παραπάνω είναι εντελώς αληθηνό.

με εναν φιλο μου μιλουσαμε πριν απο μερικα χρονια για μουσικη και ελληνικο ροκ..

καποια στιγμη αναφερθηκε και το ονομα των κατσιμηχαιων...και μου λεει..=
''εγω τους κατσιμηχαιους δεν τους γουσταρω..'' τον ρωτησα γιατι ?
και μου ειπε οτι ειχε μια γκομενα που ποτε-ποτε πηγενε στα
παρασκηνια των συναυλιων σαν γκρουπι.. και οπως ηταν φυσικο την πήδηξαν οι...καλλιτέχνες..
μετα χωρισαν και ο τυπος οταν ακουει τραγουδια των κατσημηχαιων 'βγαζει σπυρια'

γκρουπι=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=88850

κατσιμηχαιοι=https://www.youtube.com/results?search_query=%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B9&oq=%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1&gs_l=youtube.1.0.35i39j0l9.33488.34608.0.48724.3.3.0.0.0.0.144.354.0j3.3.0...0.0...1ac.1.11.youtube.PR6IbPoj9qs

Πριν από 20+ χρόνια λέω σε κάποιον:

Οι Κατσιμίχα μου την δίνουν. Την έχουν παραδεί και πολύ στυλάκι έχουν. Μου γυρίζουν τ΄άντερα. Όχι ρε μου, λέει. Μια χαρά παιδιά είναι.

Πέρασαν μερικά χρόνια και βλέπω μια εκπομπή. Ό ένας, αυτός που είχε το περισσότερο στυλάκι, ο Πάνος νομίζω, δεν ξέρω, τους μπερδεύω. Λέει στην οθόνη:

"Μας έφαγε το δήθεν, το ξύδια και οι γκόμενες"

Ίσως να το έχω αναφέρει παλιότερα: "Μακρία από εμένα γκουρού και προφήτες".

Αφορμή η αναφορά στην Περσόνα που μαζί της κουβαλά "βαρύγδουπους" όρους όπως ο υπαρξισμός. Σέβομαι και παρακολουθώ ιδέες, κινήματα, φιλοσοφίες, στάσεις, ή όπως αλλιώς τα βαφτίζει ο κάθε ένας. Αυτό που θέλω να αποφύγω όμως είναι η προσκόλλησή μου μια μέρα σε ένα από αυτά σαν να είναι η μοναδική αλλήθεια.

Ο φόβος της προσκόλλησης ίσως προέκυψε από την παρατήρηση των άλλων. Στην αγωνία τους να ανακαλύψουν μια αλήθεια, μετά από κάποια διαδρομή στη ζωή τους και με την αγωνία να της δώσουν ίσως ένα νόημα, φθάνουν σε ένα τέρμα.

Το τέρμα αυτό δεν μπορεί να είναι πραγματικό για εμένα. Αν υπήρχε ΤΟ τέρμα, λίγο πολύ όλοι θα φθάνανε. Αν' αυτού, ανάλογα με την διαδρομή του καθενός, τις συγκυρίες και το μυαλό τους, πολοί άνθρωποι μάλον φθάνουν σε ένα αδιέξοδο, και αυτό το ονομάζουν αλήθεια.

Ακόμη και όταν πολλές φορές μπορεί να βλέπουν χαραμάδες ή και χάσματα στην τελική θεωρία τους, λοξοκοιτάν και κάνουν πως δεν βλέπουν. Τι να πεις σε κάποιον που κουράστηκε και έψαχνε κάπου να ακουμπήσει? Ή σε αυτόν που πως να ομολογήσει στον ευατό του πρώτα, ότι αυτό που επέλεξε και πίστεψε κάπου μπορεί να χάσκει?

Χαίρομαι να μου δίνουν τροφή για σκέψη, αλλά όχι και μασημένο σανό. Λυπάμαι που μεγάλα μυαλά μπορεί να εγλωβιστούν στις εμονές τους και να θεωρούν πως βρήκαν το ιερό δισκοπότηρο.

Σκόρπια:
Πρωην κουμουνιστής όταν τον ρώτησα "μα είναι τυφλοί?" μου απάντησε "και πως να παραδεχθούν πως 80 χρόνια κάναν λάθος?"

O Κωνστανινίδης (αυτός με τα Ξενιά) πάλι, νομίζω πως έκαψε ένα μεγάλο μυαλό όταν η θεωρία του του έγινε εμμονή.

Ρώτησα αμερικάνο: Tι νομίζεις πως δημιουργεί στην Αμερική όλες αυτές τις αιρέσεις? , γιατί δεν νομίζω πως η εξήγηση είναι τόσο απλή όσο το ότι υπάρχει πολύς κόσμος. "Γιατί πολοί θέλουν να νομίζουν πως αυτοί οι "εκκλεκτοί" μόνο κατέχουν την αλήθεια" μου απάντησε.

Μα και στην ίδια οικογένεια, εμμονές. Φίλη που μόλις είχε αποφητήσει από την ψυχολογία μου είχε πει: "Υπάρχουν δύο βασικές σχολές, ή μια σου λέει: Ti? έχεις πρόβλημα? Βγες έξω και μην σκέφτεσαι, γάμησέ τα όλα, διασκέδασε, σπάστα. Η άλλη σου λέει: Kάτσε να το ψάξουμε, πίσω, πίσω όσο πάει. Άργα και σταθερά να βρούμε τι σου φταίει. Και καμία σχολή δεν κάθεται να συζητήσει με την άλλη, όταν υποτίθεται πως ο σκοπός είναι κοινός."

Με αυτά και με τα άλλα, θέλω να πως η μονομανία καταλήγει σε εμμονές, και δεν μας έφτανε η ατέλειά μας, δεν αξίζει να αυτο-ακρωτηριαστούμε επιπλέον. Δεν είναι τίμιότερο μερικές φορές να λές "δεν μπορώ να γνωρίζω σίγουρα" παρά για να το αποφύγεις αυτό παραδέχεσαι μια έτοιμη θεωρία (ακόμη και δική σου) ως την μόνη αλήθεια?

οι ολυμπιακοί αγώνες του καλοκαιριού....

[ηθελα να ξερα... αλκοολ δεν έχουν στην πατρίδα τους ??]

http://www.zougla.gr/greece/article/oloklirotika-lioma

Ο Emrah  ήταν ένας ενδιαφέρων τύπος, και όταν δεν είχα τι να κάνω, ή δεν μπορούσα να περπατήσω άλλο άσκοπα από την κούραση στις γειτονιές της Πόλης, καθόμουν στη «ρεσεψιόν» του συμπαθητικού ξενοδοχείου και αρχίζαμε την πάρλα.

Είχε πλάκα που ήταν κατά μία άποψη διχασμένος ανάμεσα στον θαυμασμό του για τον Ερντογάν, την τυπική μουσουλμανική οικογένεια του, και τις ενοχές που ένοιωθε κάθε φορά που διασκέδαζε με τον δυτικό τρόπο και κοπανούσε μερικές βότκες ανάμεσα σε ωραία κορίτσια, πράγματα που σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να μάθει η μαμά του.

Μια φορά που την είχα πέσει με ένα τσάι στην πολυθρόνα -έτσι για να είμαι στο κλίμα μια και σχεδόν ποτέ δεν πίνω ζεστά ροφήματα- να’ σου κατεβαίνει από τη σκάλα ένα νεαρό ζευγάρι γάλλων.

Το αγόρι είχε βίτσιο καθώς ήδη είχα μάθει στα κουτσομπολιά με τον Emrah, να επισκέπτεται χώρες και να γυρνάει πίσω με πινακίδες αυτοκινήτων. Του είχε πρήξει τα ούμπαλα του Εmrah, να του βρει τουρκικές με σφραγίδα κανονική που είχαν κυκλοφορήσει κάποτε και όχι κάποιες που ακόμη δεν είχαν βγει. Ο γάλλος ήταν διατεθημένος να πληρώσει αρκετά αλλά ο Emrah δεν έβρισκε παρά μόνο ακυκλοφόρητες. (όταν βγήκα έξω έριξα καλού-κακού μια ματιά και στο φιατάκι αν ακόμη έχει πινακίδες...)

Αφού ξεκαθάρισαν το θέμα για τελευταία φορά και το έληξαν, η συζήτηση γυρνάει (σε άπταιστα αγγλικά πάντα)  από την μεριά του γάλλου για το που θα βρει κλασσικές λάμπες –αυτές με τα γυαλάκια- για να αγοράσει αλλά να μην είναι από τα τουριστικά σημεία και τον πιάσουν, ή να χρειάζεται να κάνει παζάρια. Ο Emrah του απάντησε πως αυτά τα αγοράζουν οι τουρίστες οπότε δεν ήξερε να τον βοηθήσει ουσιαστικά.

Καθισμένος παράμερα με το τσάι μου, είχα παρακολουθήσει όλη τη στιχομυθία από απόσταση. Η κουβέντα φαινόταν να φθάνει στο τέλος της και εμένα άρχισε να με τρώει μια φωνούλα μέσα μου: -Πέσ’ του αφού ξέρεις! ( Βλέπετε από προηγούμενες βόλτες είχα εντοπίσει ακριβώς αυτό που ζητούσε ο γάλλος ). Μετά μια άλλη φωνή μου φώναζε: -Ξέχασες πως την έχεις ακούσει στην πατρίδα του? (Παροιμιώδεις οι γάλλοι για την αγένεια και τον σωβινισμό τους, αν και φυσικά δεν πρέπει ποτέ να τσουβαλιάζουμε).

Δεν είμαι ο καλύτερος των ανθρώπων οπότε η δεύτερη φωνή άρχισε να υπερισχύει. Δεν είχα και πολύ χρόνο μια και η κουβέντα τελείωνε, και αν ήθελα να βοηθήσω έπρεπε να το κάνω άμεσα. Τελικά λέω μέσα μου. «Δεν πειράζει, προσπάθησε να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Πέστου.»

Και του είπα τελικά. Εγώ ένοιωσα καλύτερα και αυτός με ευχαρίστησε και έφυγε.

Το άλλο πρωί βρίσκομαι στην αίθουσα του πρωινού. Εγώ, ένας ασιάτης που έτρωγε σαν σκουριασμένο ρομπότ (αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία), η κοπέλα του γάλλου που είχε κατέβει νωρίτερα από αυτόν, και ένα άλλο ζευγάρι από κάποια άλλη χώρα. Επιπλέον 2-3 γυναίκες ντόπιες που σερβίριζαν.
Από την πόρτα σε μια στιγμή κάνει την εμφάνιση του ο γάλλος. Και μας καλημέρησε… στα γαλλικά…

Ελπίζω να μην πρόλαβε να φτάσει τις λάμπες του ολόκληρες στο σπίτι και να έσπασαν στο δρόμο. Είπα να αγιάσω αλλά δεν με άφησαν! Ακόμη γελάω όταν το σκέφτομαι.

ημουν 18 χρονων και ειχα μια παρεα στον βολο
τον Γιαννη τον Λευτερη τον Γιωργο [ο στενος κυκλος] και τον Νικο και Χρηστο-αδερφο του λευτερη..

ηταν ομορφες και αθωες εποχες... ο Λευτερης ειχε ενα σεατ ''marbela'' [του θειου του ηταν...]
και με αυτο το αυτοκινητο πηγεναμε παντου...
στα χανια στην πορταρια για καφε τα μεσημερια και τα βραδια στην ανχιαλο και στην αγρια....
ειμασταν μονιμος αφραγκοι και ειχαμε ισα-ισα για τους καφεδες μας
και τις βενζινες μας.... αλλα αυτο δεν μας ενοιαζε ουτε και πολλα αλλα γιατι
ημασταν αγαπημενοι και δεμενοι μεταξυ μας...
μαλιστα σε αυτο το αυτοκινητο εμαθα οδηγηση μιας και ο λευτερης με εμπιστεύονταν
παρα τις αντιρησεις των υπολυπων να τους μεταφερω στην αγχιαλο συνήθως στα μπαρακια....
το μονο που ειχα να κανω ηταν να πω ''μαθημα-μαθημα'' και σχεδον αμεσως
ο λευτερης εφευγε απο την θεση του οδηγου για να παρω εγω την θεση του.
ειχαμε χαβαλε
και γενικα συζητουσαμε για μηχανακια και γκομενες.... οι γκομενες ομως
ηταν ανυπαρκτες..... βεβαια ημασταν ολοι μπακουροι και δεν μας ενοιαζε...
[εκτος απο τον γιαννη που δεν την παρουσιαζε ποτε την δικη του στην
αντροπαρέα....ουτε μας εφερνε σε επαφη με τις φιλεναδες της....ετσι γουσταρε και δεν του το χτυπησαμε ποτε..]
εμεις ομως οι υπολυποι δεν το βαζαμε κατω και
γυρνουσαμε τον τοπο ολο μπας και πεσουμε σε καμια καλη φαση.
ετσι η μοιρα μας εφερε στην επαφη με εναν παλιο
συμμαθητή του Λευτερη απο την λαρισα που
ειχε ''ακρη'' με κατι φοιτήτριες.......


συνεχιζεται......

Mας λεει λιπών ο τυπος οτι γνωρίζει κατι κοπελες
στην εστια της Λάρισας και θα μας τις γνωριζε συντομα..
ο τυπος ηταν αυτο που λεμε ''τελευταιος'' και δεν τον χωνεψα εξ αρχης
γιατι τον καταλαβα οτι ηταν ρουφιανος με την κακη ενοια και
οπως απεδείχθη αργότερα δεν ειχε σχεση με τις κοπελες αλλη εκτός του
οτι ηταν στο ιδιο ετος και ουσιαστικα μας ηθελε για να κανει ο ιδιος καποιο κονε εκβιάζοντας μια απο αυτες αν τελικα εκανε καποια σχεση μαζι μας....
μιλαμε οχι απλα γλοιώδης αλλα απο τους τυπους που δινουν κακο ονομα στο γενος των ανθρωπων...
εμεις το καταλαβαμε γρηγωρα αυτο και μετα την δευτερη επισκεψη στα κοριτσια κλεισαμε ραντεβου απο μονοι μας,,για να μην χρειαστει να ξαναρθουμε σε επαφη με τον μαλακα.
Οντος στα επομενα ραντεβου τα κοριτσια μας περιεγραψαν τα σχεδια του τυπου αυτου και ετσι συνεχίσαμε να επισκεπτομαστε τις κοπελες στο δωμάτιο τους στην εστια,, οπου μας έφτιαχναν νες-καφε χτυπητο με το κουταλακι....μετα απο μερικες φιλικες επισκεψεις αρχισαμε σιγα-σιγα να περνουμε αερα και να ''ξεχωριζουμε'' καπως
αυτοι που μελοντικα θα καταλιγαμε σαν ζευγαρια ομως...
η πραγματικοτητα έμελλε να μας προσγειώσει...
Ενα βραδυ που ειχαμε παει μια απο τις συνηθισμενες μας επισκεψεις το καμακι και το φλερτ ειχαν απογειωθει και εμεις σαν απειρα πουλαρια που ειμασταν περιμεναμε ενα σινιαλο-μια καθοριστικη στιγμη που θα μεταβενε την προφωρικη επαφη σε σωματικη ...τοτε το σινιαλο ειρθε αλλα........................... δεν ηταν αυτο που περιμεναμε,,
λεει η μια η γκομενα =
''και τι δεν θα εδεινα για μια μακαρονάδα αυτη την στιγμη''
τοτε αυτοματος πεταγεται και η δευτερη=
''εγω γουσταρω κοτοπουλακι με σαλτσα και τηγανητές πατατες..μμμμ..λιώνω και μονο που το σκευτομαι''
φυσικα ακολουθησε και η τριτη κουνώντας και ανοιγοκλεινοντας τα ποδια της με εμενα καρφωμένο στο κόκκινο κολάν της=
''αστα να πανε... φτιαχτηκα τωρα...και μονο που σκευτομαι την σαλτσα στα μακαρονια και στο κοτοπουλακι''

κοιταχθηκαμε εμεις σχεδον συνομωτικα και αλλαξαμε κουβεντα
μεχρι να περασουν μερικα ψυχρα 10λεπτα...ακομη πριν τις καληνυχτησουμε και χαθουμε στα σκοταδια της εθνικης οδου για την επιστροφη μας στο βολο......
βλεπετε πριν τεσσερις μερες ειχαμε βαλει ρεφενε για να αγοράσουμε το πιο φθινο ραδιοκασετοφωνο που υπηρχε στην αγωρα για να ακούμε λιγη μουσικη μεσα στο marbela....

οπως ειπα και στην αρχη ημασταν ρεστοι και αφραγκοι αλλα δεν το ειχαμε σκευτει ποτε πριν....και οι κοπελες δεν ειχαν και αυτες υψηλες προσδοκιες μιας και αυτες άφραγκες ηταν....αλλα ειχαν τουλαχιστον την αξίωση και την κοινη λογικη οτι στον μαγκα που θα του ''το διναν'' θα ειχε τουλαχιστον την οικονομικη ευχερια να τους
προσφερει ενα καλο τραπεζι....πριν θεωρήσει οτι ειχε το δικαίωμα να γευθει και αυτος λιγο απο τα χειλη τους και το κορμι τους.....


δεν πηγαμε ποτε ξανα για να ξαναδουμε τα κοριτσια... ξυπνησαμε ξαφνικα και ειδαμε που ημασταν και που επρεπε να παμε...
αρε φτωχεια καταραμενη.

Αυτα Νικο ειναι παπαριες...
Η γκομενες οταν πανε φοιτητριες το δινουν το κουτακι τους...
Εσας για να σας αφησαν να πατε τοσες φορες σιγουρα δεν θελανε τα λεφτα σας αλλα κατι αλλο...
Μαλλον ησασταν μικροι και δεν καταλαβαινατε...

Εγω πιστευω οτι θα μπορουσατε να κανεται κατι...

Αλλωστε υπαρχουν πολα παιχνιδια που βοηθαν σε αυτο:

Μπουκαλα,
Θαρος η αληθεια κ.α.
Γενικα νομιζω οτι υπηρξε λαθος χειρισμος...

θες να πεις οτι χωρις ''προκαταρκτικα'' γνωριμίας θα μπορουσαμε
να βγαλουμε ενα μπουκαλι απο την
τσεπη μας και να το στριβαμε στο πατωμα του δωματιου θα ηταν αρκετο ?

υπαρχουν και τετοιου τυπου γυναικες... αλλα δεν ειναι ολες ιδιες.[ευτυχως]

οτι ημασταν άπειροι ?  ναι ήμασταν.

μην ξεχναμε και οτι η φαση διαδραματιστηκε 23 χρονια πριν,, αλλα ηθη τοτε αλλα ηθη τωρα.

Χμμμμμ, ακριβώς την ίδια εποχή άρχισα να σπουδάζω και δεν ξέρω πως είναι τα ήθη τώρα αλλά σίγουρα ξέρω πως ήταν τότε. Να συμφωνήσω με τον Φάνη αρχικά για το συγκεκριμένο περιστατικό. Μάλον τσάμπα το χάσατε το κοκό (αυτό το ότι σας άφησαν να πάτε τόσες φορές εκεί) αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει σίγουρα. (Έγω να δεις τι έχω χάσει από βλακίες... χαχαχα)

Αλλά και από την άλλη ναι. Να περιμένουν να τις ταίσεις και να τις ποτίσεις ήταν τουλάχιστον τότε αρκετά κοινή πρακτική και νομίζω πως το εφάρμοζαν γιατί έτσι μάθαιναν από μικρές (κοινωνικόπολιτισμικό το θέμα μάλον). Αλλά και από αυτά που βλέπω γύρω μου δεν βλέπω να άλλαξαν και πολλά σήμερα.

Τέλος όμως μπορείς και να διαλέξεις με όλα τα συν και πλην των δύο αντίθετων επιλογών.

Όταν σπούδαζα είχα ένα βολιότη γνωστό που δεν χώνευα και πολύ να πω την αλήθεια αλλά αυτός ταιρίαζει στην ιστορία κατά μία ένοια. Είχε φράγκα πάντα και έτσι είχε ξυλωθεί να πληρώνει τέτοιες. Ακόμη και όταν είχε σχέση για καιρό με μία, δεν φτάνει που την τάιζε, αλλά τάιζε και την συγκάτοικό της μαζί, μια και όλο έβγαινε μαζί τους και η δικιά του, του υπενθύμιζε συνεχώς πως το κορίτσι είναι φτωχό και μπλα μπλα μπλα.....   Βρε ούστ χολέρα

Χαχαχαχαχαχχαχαχα

Χρήστος έγραψε: Μάλον τσάμπα το χάσατε το κοκό (αυτό το ότι σας άφησαν να πάτε τόσες φορές εκεί) αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει σίγουρα. α

Nαι... αυτο που δεν καταλάβατε απο την ιστορία ειναι το συναίσθημα που νιώσαμε
και δεν ξαναπηγαμε...
Νιώσαμε ''ανεπαρκείς''
φυγαμε πριν την χυλοπιτα  φαντασου να επιμεναμε σαν μαλακες και
καλα να ''προχωρισουμε'' χωρις ουτε μια βολτα
χωρις ουτε ενα κερασμα,, θα τρωγαμε χυλο.. και θα ηταν ολος δικος μας 

E και τι εγινε στην τελικη?
Αυτο με το αισθημα του φοβου θα πρεπει να αναλυθει....
γενικως παιζει απο λιγο εως πολυ ...
Ο φοβος τησ αποτυχιας ενοω

αν μπορουμε να αναλυσουμε κατι...αυτο ειναι ο τροπος επικοινωνιας
που εχουν οι γυναικες που ειναι πιο εξελιγμενα οντα
απο τους ανδρες που οπως φενεται συνηθιζουν
να αγνωουν.

Για να μην παρεξηγιθω οταν λεω οτι οι γυναικες ειναι πιο εξελιγμενα οντα δεν ενοω και οτι ειναι και πιο εξυπνες... αντιθετα
η εξελιξη τους πολλες φωρες  ειναι και η αιτια που κανουν τις λαθος επιλογες που τους καταστρεφουν την ζωη.

Η γυναικα απο την φυση της ειναι αδυναμη σωματικα και το ξερει !!
αντιθετα με την υπολυπη φυση οπου τα θυλικα ειναι μεγαλυτερα και δυνατοτερα απο τα αρσενικα...μαλιστα στον κοσμο των εντομων τα θυλικα ειναι 2 και 3 φωρες μεγαλυτερα απο τα αρσενικα που συχνα μετα την συνουσια μετατρεπονται και σε γευμα για τα πεινασμενα θυλικα.

Η γυναικα αντιθετα αδυναμη καθως ειναι εχει επιφορτιστεί και τον ρολο της αναπαραγωγης του ειδους,, μονο που τα μικρα του ειδους για να ενηλικιωθουν και να μπορουν να επιζησουν μονα τους χρειαζονται αρκετα χρονια....ετσι γενετικα η γυναικα εχει μαθει να επιλεγει τον εραστή-σύζυγο με κριτηρια και εξωτερικής εμφανισης
και στάτους επιβίωσης-διαβιωσης.
Ετσι η γυναικα προτιμα συνηθως τους ψηλοτερους ανδρες απο τους
κοντοτερους διοτι υποθετει στο υποσυνηδιτο της οτι σαν ψηλοτεροι θα εχουν και μακρυτερη πουτσα που θα αυξησει τις πιθανότητες γονιμοποιησης  και απογόνων με αυτα τα χαρακτηριστικα.....τον ψηλο ανδρα μπορει να αντικαταστησει ενας κοντοτερος μεν ποιο μυωδης δε ανδρας ο οποιος οσο μεγαλυτερη ειναι η διαφορά μεταξυ της διαμετρου της ομοπλατης του απο την διαμετρο της μεσης του...τοσο πιο ''καλα'' καθεται στο ματι μιας γυναικας.....εξου και το γυναικειο ρητο=
''ποτε δεν βγενω ραντεβου με ανδρα που εχει μεγαλυτερο κολο απο τον δικο μου...''

Τον δυνατο και ομορφο ανδρα τον αντικαθηστα μονο ενας ανδρας με επιροη και δυναμη πανω στους υπολυπους.... αυτος μπορει να ειναι ενας διευθηντης σε ενα πολυκαταστημα ή ενας ενστολος των σωματων ασυνομευσης και καταστολης..ενας αρχηγος συμμορίας, ενας τραγουδιστης συγροτηματος ή ακομη και ο μπαρμαν της διπλανης καφετεριας....
Ναι.... πριν κανετε καμακι σε γκομενα που καθετε σε ενα μπαρ αναρωτηθητε πρωτα τον λογο που καθετε στο μπαρ και δεν παει σε ενα τραπεζι οπως κανει και ο υπολυπος κοσμος....

ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΩ τους αντικαθιστά με μεγαλη επιτυχία ο ψεύτης........αυτος που θα πεισει την γκομενα που καθεται απεναντι του οτι εχει ενα ή περισσοτερα απο τα χαρισματα που προαναφερθηκαν
[μεγάλη ψωλη-πολλα λεφτα-δύναμη και επιρροή..]εχει τις περισσοτερες πιθανοτητες απο ολους τους υπολυπους να πηδήξει την θηλύκια.....την οποια θα βρεθει το πρωι να αναρωτιεται για τα υπολυπα ψεματα που ''εχαψε'' μιας και ηδη εχει ανακαλυψει οτι το μεγεθος του πεους δεν ηταν οπως της το περιγραψανε.... 


συνεχιζεται...

Oι αντρες αντιθετα σκευτονται σαν αντρες...δηλ. αν τους αρεσει κατι θελουν
να το παρουν με καθε τροπο θεωρουν αυτοι δυνατο...
θα πανε στα γυμναστηρια, να φουσκοσουν τα μασκουλα τους
θα αγοράσουν την πιο φίνα μηχανή ή ενα ακριβο αυτοκινητο για να κανουν μοστρα..
συνηθως στις μικροτερες ηλικίες θα προσπαθησουν να μειώσουν ολα τα αρσενικά που βρίσκονται
γυρο τους θεωρώντας οτι ετσι θα φανουν καλυτεροι στα ματια του θηλυκού..
θα πουν ψεματα μικρα ή μεγαλα για τον εαυτο τους και για την οικονομικη τους κατασταση...
και γενικα θα σκαρφιστουν οτι μαλακια υπαρχει για να παρουν αυτο που θελουν...
αυτο που θελουν
αυτο που θελουν
α υ τ ο  π ο υ  θ ε λ ο υ ν ??

χαχαχα θυμαμε τον εαυτο μου οταν και εγω δεν ηξερα πως να ''κανω φαση'' με το αλλο φυλο.....
η αληθεια ειναι οτι δεν ανακαλυψα εγω τον τροπο αλλα μου τον διδαξε ενας τυπος  που περιέργος
ειχε απιστευτη επιτυχεια με το αλλο φυλο...
δεν ηταν ιδιετερα ομορφος....
δεν ηταν ουτε πλουσιος... ουτε καινουριο αυτοκινητο ειχε ουτε το πεος του τζον χολμς..χαχα,
και το κυριοτερο ολων..=
ΔΕΝ ΕΛΕΓΕ ΠΟΤΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ   
ομως δεν υπηρχε νυχτα που να μην βρει γυναικα για να πλαγιασει μαζι της...
μαλιστα δεν εκανε μακροχρονιες σχεσεις γιατι οπως ελεγε =
''ειναι κριμα να κυκλοφορουν τοσα πολλα μουνια και εσυ να περιορίζεσε σε ενα ''
βεβαια ηταν και ο χαρακτηρας του τέτοιος [πολυγαμικος] και η πολυγαμια δεν τεριαζει σε ολους,,μιας
και καποιοι ειναι αισθηματίες και αγαπησιαρηδες,, αλλα αυτο ειναι ενα αλλο κεφαλαιο που
πιθανών να γραφτει στο ''φιλοσοφία και δεοντολογία''  μελοντικα...

Οπως ειπα και πιο πανω ο τυπος ηταν φενομενο !!!!!
αν ελεγε οτι θα παει να ''βγαλει καμια γκομενα'' τοτε ηταν 100% οτι θα εβρισκε μια...
επρεπε να μαθω το μυστικο   και λογο του οτι απο τους φιλους και γνωστους δεν
εβγαζα ακρη αποφασισα να πλησιασω τον ιδιο τον μαστερ !!

ετσι μεσώ ενός κοινου μας γνωστού γνωριστηκαμε και αφου ηπιαμε μερικες μπυρες
εριξα το θεμα στο τραπεζι και τον ρωτησα στα ισια πως τα καταφερνει...
στην αρχη δεν ηθελε να μου πει αλλα εγω τον ρωτουσα ερωτησεις του τυπου ''μηπως τις γνωριζεις απο παλια ??''
''μηπως τις λες τιποτα απαιχτες ατακες ??'''
''μηπως ετσι ??  μηπως αλλιως ?? '' σιγα-σιγα εσπασε η αρνηση του και αρχισε να μου
λεει το ''θεμα'' και τις λεπτομεριες του...
αρχισε καπως ετσι = ''να ξερεις οτι οι περισσοτεροι αντρες ειναι μαλακες οταν ....μπλα..μπλα μπλα..μπλα...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Οταν τελειωσε το ''μαθημα'' επρεπε να γινει δοκιμη στο πεδιο της μαχης- ενα μπαρακι Σαββάτο βράδυ...
και ετσι πηγα οπως και τις αλλες φορές, παρηγγειλα ενα
ποτο ,επιασα μια γωνια και εβαλα σε εφαρμογη το σχεδιο γυναικοκατακτητης.. ..
ηταν τρελο...
στο τελος της βραδιας ειχα να επιλεξω μεταξυ τεσσαρων γυναικών... δεν πίστευα ακομη στην
επιτυχια μου !! το επομενο σαβατοβραδο ξανα εφαρμοσα το συστημα...ξανα επιτυχία με δυο κοπελες..
το επομενο τα ιδια !!
ειχα γινει φιρμα μεταξυ των συνομιλικων μου.. αλλες σχεσεις κρατουσαν μια-δυο νυχτες και αλλες
σχεσεις ξεπερνουσαν το 6μηνο.. και οπου πηγενα ως δια μαγειας μετα απο καμια ωρα πλακωνανε ολα τα μπακουρια
που ειχαν μαθει οτι ημουν εκει πιστεύοντας οτι η τοποθεσια ειχε τις γκομενες...
ετσι λυθηκε το θεμα γυναικα για μενα..... και αφησα
τους ορίζοντες μου να απλωθούν και σε αλλα θέματα που ηταν μεχρι τοτε
ανεξερευνητα.

Δεν προκειτε να σε ρωτησουμε τι ειπε ο αλλος να ξερεις...

Εχω και εγω εναν τετοιο φιλο που απο πολυ μικρη ηλικια πηδαει δεξια και αριστερα...
Δεν ξερει και αυτος ποσες πηδηξε...

Δεν ειχε καποιο κολπο συγκεκριμενο...
Ο καθενας ειναι μοναδικος...
Ακομα και το ιδιο που κανει καποιος ο αλλος ενδεχετε να μην μπορει και να μην τον εκφραζει...

Ενα ειναι σιγουρο ομως...
Οτι ολες οι γκομενες δεν καθονται με την ιδια ευκολια...
Αν μια εχει να παει με αντρα καιρο τοτε ειναι πιο ευκολη απο μια αλλη που πηγε την προηγουμενη μερα με καποιον...

Επισης ρολο παιζει και το ποτο....

Εγω ανηκω στους μονογαμικους...
Αλλα γενικα ειμαι και επιλεκτικος...
Δεν μπορω να παω με σαβουρα εκτος και αν πιω πολυ...
Αλλα μεχρι σημερα δεν πηγα με καποια που δεν διαλεξα...

Άντε να πω και γω τη ... μου. Όλα που αναφέρθηκαν νομίζω πως συμβαίνουν, οι συνδιασμοί είναι άπειροι και δεν μπορεί να έχει μία συνταγή. Το θέμα επίσης είναι τι είσαι εσύ πρώτα και τι ψάχνεις.

Αλλά αν θα έπρεπε να βάλω μια πολύ γενική κατάσταση και στατιστική, νομίζω πως το θέμα είναι να της πηδήξεις πρώτα το μυαλό. Και όχι απαραίτητα με ψέματα, ή "ψέματα" ή υπερβολές για εσένα, αλλά πρώτα και κυρίως για εκείνη. Όσο υποψιασμένη να είναι, όσο και να ζητάει κάτι βαθύτερο, αυτός που έχει την τέχνη σίγουρα θα έχει προβάδισμα. Στατιστικά πάντα φυσικά.

Μέρος 1ο: H σουηδέζα

Μην κάνετε όρεξη και το μυαλό σας πάει στο πονηρό, δεν θα σας κάνω τη χάρη.

Η σουηδέζα C, βρέθηκε για μεταπτυχιακό στο Λονδίνο όπου είχε γνωρίσει την μεσογειακή D. Έμεναν στο ίδιο δωμάτιο και είχαν γίνει πολύ φίλες. Κάτι είχε μπερδέψει με την υποτροφία της C και για να προλάβει να εγγραφεί στη νέα σεζόν έπρεπε να καταβάλει 2500E τα οποία όμως θα έπαιρνε πίσω σύντομα. Το θέμα ήταν μπερδεμένο αλλά εντελώς τυπικό.

Η C δεν είχε τόσα χρήματα δικά της οπότε που να στραφεί για να τα ζητήσει αλλού από την μητέρα της. Όπως είπαμε το θέμα ήταν τυπικό και τα χρήματα θα τα έπαιρναν πίσω πολύ σύντομα.

Η μητέρα της όμως, πράγμα που ίσως εμάς εδώ να μας φαίνεται πολύ περίεργο αρνήθηκε. Βλέπεις εκεί όλα είναι τακτοποιημένα, και αφού το σύστημα δουλεύει μόλις φύγεις από το σπίτι είσαι μόνος. Υπάρχει πρόνοια και δεν χρειάζεται να σε νταντεύουν συγγενείς μέχρι τα βαθιά γεράματα και στον δρόμο θα μείνεις αν το θέλεις εσύ και μόνο. Σε αυτό το πλαίσιο η μάμα αρνήθηκε στην κόρη το ποσό, και όχι γιατί ήταν καμιά παράξενη ή σπαγκοραμμένη μάγισσα. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια…

Αν και μεγαλωμένη κατά το σουηδικό ήθος, η C δεν μπορούσε παρά να έχει ένα παράπονο μια και έβλεπε το αδιέξοδο. Επίσης όσο σκληρός και να είσαι, μάνα λες είναι αυτή, τι στο καλό?

H D, που την αγαπούσε πολύ την C, δεν μπορούσε να την βλέπει έτσι και είπε την ιστορία στους δικούς της γονείς. Για αυτούς τα 2500E ήταν πάρα πολλά χρήματα, καθώς ήταν μια φτωχή μεσογειακή οικογένεια. Παρόλα αυτά δεν δίστασαν να πουν πως θα τα δώσουν. Η C εξεπλάγην από την κίνηση, τόσο που στην αρχή δεν το πίστευε, και μετά όταν το χώνεψε δεν μπορούσε να τα δεχτεί.

Ποιος ξέρει τι έγινε τελικά και μέσα σε όλα, η σουηδέζα μαμά εδέησε να τα δώσει. (Αμάν βρε γυναίκα, τόση ιστορία έπρεπε να γίνει?) Και έτσι το θέμα έληξε ήσυχα στο τέλος.

Πέρασαν μερικά χρόνια. Η C, παρέμεινε στην Αγγλία μετά τις σπουδές και είχε μια πολύ καλή θέση ως ανερχόμενο στέλεχος σε μια εταιρία. Η ζωή όμως δεν έχει και πολύ σχέση με τα μέρη μας και πάλι. Παρόλο που έβγαζε αρκετά, αφού δεν είχε οικογένεια κτλ, μόλις σχολούσε γυρνούσε στο δωμάτιο που νοίκιαζε σε ένα σπίτι, όπου κάθε δωμάτιο το νοικιάζει και ένας άσχετος. Κοινή πρακτική και τρόπος ζωής εκεί για τα μπακούρια.

Μόνος και ξένος, μέσα σε ξένους, να γυρνάς πίσω σε ένα ξένο δωμάτιο. Και να μην ξέρεις ποιον συγκάτοικο θα βρεις σήμερα καθώς μπορεί εύκολα να έχει αλλάξει. Μια φορά έφεραν την αστυνομία και έβγαλαν έναν ψυχάκια νέο συγκάτοικο σηκωτό έξω. Άλλη πάλι, η C γύρισε και βρήκε δύο άσχετους στο κρεβάτι της. Έτσι κυλά η ζωή εκεί πολλές φορές.

Νίκο μην απορείς αν έχουν οινόπνευμα εκεί που έγραφες για τους άγγλους. Έχουν μια χαρά, αλλά καθώς βλέπεις κάτι τους λείπει και πίνουν όπου βρουν. Γιατί οι παμπ γεμίζουν μόλις σχολάν τα γραφεία νομίζεις? Γιατί ο γιάπης του πρωινού, το βραδάκι ήδη σέρνεται στα κράσπεδα ξερνώντας? Γιατί η C βρήκε αλλού μάνα, πατέρα και αδελφή? Η C νομίζεις θα καταδεχόταν να την ταίζει κάποίος? Πόσο μάλον να του το ζήταγε...