Aν ενας ελληνας μεταναστευε, που θα πηγενε ?
Σελίδα 1 από 1
Aν ενας ελληνας μεταναστευε, που θα πηγενε ?
από -nikos- Πεμ Μαρ 31, 2016 9:49 am
Να ένα καλό μέρος για να μεταναστευσεις...
«Πάτσγουορκ», σημαίνει «κομμάτια υφάσματος που ράβονται μαζί». Στην Ισλανδία, έτσι φτιάχνουν τις -μεγάλες- τους οικογένειες. Με νυν και πρώην συντρόφους, παππούδες και θείους νυν και πρώην συντρόφων, παιδιά από διαφορετικούς γονείς. Και ζουν όλοι μαζί. Και είναι από τις «πιο ευτυχισμένες κοινωνίες» του κόσμου. Τα περισσότερα παιδιά γεννιούνται εκτός γάμου, και οι γυναίκες νιώθουν ασφαλείς να κάνουν ελεύθερες τις επιλογές τους. Αγνοώντας τη συμβουλή της Μπιγιονσέ, «να βάλουν το δαχτυλίδι». Ή τουλάχιστον, όχι μέχρι πραγματικά να το θελήσουν.
«Είναι ξεπερασμένος ο γάμος στην Ισλανδία;», και «Πώς θα ήταν μια κοινωνία χωρίς γάμο;», αναρωτιέται ο Μπιλ Γουάιρ από το αμερικανικό δίκτυο CNN. Στη λίστα των χωρών με τις περισσότερες ανύπαντρες μητέρες στον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι περίπου στη μέση, με το 40% των παιδιών να γεννιούνται εκτός γάμου. Τελευταία η Τουρκία, με 3%. Και πρώτη, στην κορυφή της λίστας, η Ισλανδία με το 67% των παιδιών να γεννιούνται από γονείς που δεν έχουν παντρευτεί, σε μια κοινωνία που θεωρείται από τις πιο φεμινιστικές στον πλανήτη.
Σε μέτρηση όπου το προσδόκιμο ζωής συνδυάζεται με τον “δείκτη ευτυχίας”, η Ισλανδία έρχεται δεύτερη σε «χρόνια ευτυχισμένης ζωής», Greg Neate, flickr
Οι «διαλυμένες (
οικογένειες»
Ο αμερικανός δημοσιογράφος μίλησε με ένα ζευγάρι ισλανδών. Η Μπρίντις Ασμουντοντίρ έχει τρία παιδιά με δύο συντρόφους, και δεν αισθάνεται καμία ντροπή ή μεταμέλεια.
«Έχετε έναν φρικτό όρο, ‘διαλυμένες οικογένειες’», λέει πίνοντας καφέ.
«Το οποίο βασικά σημαίνει πως όταν παίρνεις διαζύγιο, κάτι διαλύεται. Αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου στην Ισλανδία. Ζούμε σε ένα τόσο στενό και ασφαλές περιβάλλον, και οι γυναίκες έχουν τόση ελευθερία. Οπότε, μπορείς απλώς να επιλέξεις τη ζωή σου».
Η ίδια εξηγεί ότι καθώς ελάχιστοι ισλανδοί είναι θρήσκοι,δεν υπάρχει κανένα ηθικό στίγμα για την εγκυμοσύνη εκτός γάμου. Η γονική άδεια είναι μεγάλη και καλοπληρωμένη. Σε συνθήκες ασφάλειας, οι γυναίκες νιώθουν δυνατές να φτιάξουν μια οικογένεια. Και δε χρειάζονται ένα διαμάντι στο δάχτυλό τους.
«Πιστεύουμε ότι τα διαμάντια είναι διαβολικά» λέει η Μπρούντις και γελάει, εξηγώντας ότι συνήθως ένα ζευγάρι περνά χρόνια μαζί έχοντας ένα παιδί, προτού καν αρχίσουν να σκέφτονται τον γάμο.
Κόσμος χορεύει σε δρόμο του Ρέικιαβικ, commons wikimedia
Οικογένειες-«πάτσγουορκ» -και παιδιά που τα αγαπούν
Το 2008, η εφημερίδα Guardian κατέγραφε τοπαράδοξο αποτέλεσμα μιας εξίσωσης: υψηλότερος ρυθμός γεννήσεων στην Ευρώπη, υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων, και υψηλότερο ποσοστό γυναικών που δουλεύουν έξω από το σπίτι, όλα μαζί καταλήγουν στην «καλύτερη χώρα στον κόσμο για να ζει κανείς». «Κάτι πάει στραβά στην εξίσωση», έγραφε ο Τζον Κάρλιν. Με τον κατεστημένο τρόπο σκέψης, πολλά παιδιά, «διαλυμένα» σπίτια και απούσες μητέρες είναι η συνταγή για δυστυχία και κοινωνικό χάος. Αλλά, η Ισλανδία είναι υπόδειγμα -προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η Όντνι Στουρλουντοτίρ, 31, μητέρα δύο παιδιών, μιλούσε για μια 25χρονη φίλη της που είχε κάνει τρία παιδιά με έναν άντρα ο οποίος την είχε μόλις εγκαταλείψει. «Αλλά δε νιώθει καθόλου ότι βρίσκεται σε κρίση. Ετοιμάζεται να συνεχίζει τη ζωή της και την καριέρα της, με απόλυτα αισιόδοξη σκέψη». Στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, αυτή η κατάσταση θα θεωρούνταν ολοκληρωτική καταστροφή. Αλλά όχι εδώ.
Η Όντντι, μουσικός και δημοτική σύμβουλος -τότε- μιλά για τη δική της περίπτωση. Όσο σπούδαζε στη Γερμανία, έμεινε έγκυος από έναν γερμανό. Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, χώρισε από τον γερμανό άντρα, και επανασυνδέθηκε με μια «παλιά αγάπη», έναν ισλανδό συγγραφέα. Οι δυο τους επέστρεψαν στην Ισλανδία όπου έζησαν μαζί -και με το μωρό. Αργότερα έκαναν και το δικό τους παιδί. Ο σύντροφός της είναι αφοσιωμένος και στα δύο, αλλά η ίδια θεωρεί σημαντικό το πρώτο της παιδί να έχει στενή σχέση με τον βιολογικό του πατέρα. Και αυτό συμβαίνει τακτικά. Ο γερμανός πρώην σύντροφος ανεβαίνει στο αεροπλάνο, φτάνει στην Ισλανδία και μένει στο σπίτι της μητέρας του παιδιού του και του συντρόφου της, για μία ή και δύο εβδομάδες.
«Οι οικογένειες-πάτσγουορκ είναι παράδοση εδώ», εξηγεί η Όντνι. «Είναι συνηθισμένο οι γυναίκες να έχουν παιδιά με περισσότερους από έναν άντρα. Αλλά είναι όλοι μια οικογένεια.»
Laugavegur, ένας από τους πιο γνωστούς δρόμους του Ρέικιαβικ,Marek Slusarczyk, commons wikimedia
Ελευθερία, και ασφάλεια
Η ανθεκτική αυτοπεποίθηση των γυναικών δεν είναι τυχαία. Προέρχεται από μια κοινωνία που θέλει να μεγαλώνει υγιή, ευτυχισμένα παιδιά, από πολλούς πατεράδες και μητέρες. Και το παρελθόν; «Οι Βίκινγκς έφευγαν μακριά, και οι γυναίκες αναλάμβαναν να τα βγάλουν πέρα. Έκαναν παιδιά με τους σκλάβους τους, και όταν οι Βίκινγκς επέστρεφαν, τα αποδέχονταν, στη λογική του ‘όσο πιο πολλά, τόσο μεγαλύτερη η χαρά’».
Η Ισλανδία, στη μέση του βόρειου Ατλαντικού, υπήρξε πάντα πολύ μακρινός προορισμός για τους χριστιανούς ιεραπόστολους του μεσαίωνα. Είναι, στα μάτια των κατοίκων της, μια παγανιστική χώρα, χωρίς τα ταμπού που γεννούν τόσο άγχος αλλού. «Αυτό σημαίνει ότι είναι πρακτικοί άνθρωποι. Το οποίο, με τη σειρά του σημαίνει, πολλά διαζύγια».
«Αυτό δεν είναι κάτι για να περηφανεύεσαι», λέει η Όντνι χαμογελώντας, «αλλά η αλήθεια είναι ότι οι ισλανδοί δε μένουν σε άσχημες σχέσεις. Απλώς φεύγουν». Και αυτό μπορούν να το κάνουν επειδή η κοινωνία, ξεκινώντας από τους γονείς και τους παππούδες, δε στιγματίζει όσους κάνουν αυτή την επιλογή.»
«Επιπλέον, το κίνητρο ‘ας μείνουμε μαζί για χάρη του παιδιού’, δεν υπάρχει. Τα παιδιά θα είναι μια χαρά, επειδή η οικογένεια θα κινείται γύρω τους, και οι γονείς θα συνεχίσουν να έχουν μια πολιτισμένη σχέση, βασισμένη στο συνήθως αυτονόητα κατανοητό, ότι η επιμέλεια των παιδιών θα είναι από κοινού.»
Η σιγουριά που φέρνει η γνώση ότι το μέλλον των παιδιών είναι ασφαλές, εξηγεί γιατί οι ισλανδές γυναίκες, παρά τον μοντέρνο τρόπο σκέψης τους -εξέλεξαν πριν από 36 χρόνια μια ανύπαντρη μητέρα πρώτη γυναίκα πρόεδρο στον κόσμο- διατηρούν την αρχαία παράδοση να κάνουν παιδιά πολύ νέες. Σε ένα άλλο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο, μια έγκυος φοιτήτρια θα ήταν «περίεργο θέαμα». Σε ένα πανεπιστήμιο της Ισλανδίας είναι συχνό φαινόμενο. «Αν κάνεις ένα παιδί στα 22, δε σκέφτεσαι ‘τελείωσε η ζωή μου’. Θεωρούμε ότι είναι υγιές να κάνεις πολλά παιδιά. Όλα τα μωρά είναι ευπρόσδεκτα.»
Ο -αμετακίνητος- δείκτης ευτυχίας
Ούτε η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος το 2008, ούτε τα όσα ακολούθησαν, ούτε τα ηφαίστεια, ούτε τα μακρά σκοτάδια κάμπτουν την αίσθηση ευτυχίας των ισλανδών. «Ευτυχία στον υπερθετικό πάνω σε έναν Κρύο Μικρό Βράχο», έγραφε το 2012 στην ιστοσελίδα The Atlantic, ο αμερικανός κλινικός ψυχολόγος και καθηγητής στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον,Ρόμπερτ Λαβίν.
«Ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης στην Ισλανδία δεν οδήγησε σε καμία μείωση του δείκτη ευτυχίας από το 2007 ως το 2012», λέει η Ντόρα Γκουντμουντστοντίρ, διευθύντρια της Υπηρεσίας Καθοριστικών Παραγόντων Υγείας -σε μια χώρα που έχει τέτοια υπηρεσία. Αυτό που μειώθηκε είναι η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, αλλά όχι η αίσθηση ευτυχίας των ανθρώπων.
Στη χώρα ζουν 320.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι στο Ρέικιαβικ, τη βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου. Η Ισλανδία δεν έχει στρατό, οι αστυνομικοί συνήθως δεν κρατούν όπλα, και η εγκληματικότητα είναι σχεδόν μηδενική: η χαμηλότερη καταγραμμένη στον κόσμο.
«Είδαμε ένα μόνο περιπολικό, και έναν φρουρό στην Αμερικανική Πρεσβεία. Σε μια καφετέρια όπου υπάρχει παιδική χαρά, πλυντήρια και στεγνωτήρια, άνθρωποι άφηναν τα καροτσάκια με τα μωρά τους χωρίς επίβλεψη έξω και χωρίς ανησυχία», γράφει ο αμερικανός ψυχολόγος.
Τάξη γυμνασίου στο Χράουμπραουτ, commons wikimedia
Τίποτα χωρίς αιτία
Ο Έρικ Γουάινερ, στο βιβλίο του «Η Γεωγραφία της Ευτυχίας», ερεύνησε πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στον μακρύ, σκοτεινό χειμώνα. Παρατήρησε ότι σε ένα μέρος όπως η Ισλανδία, «η συνεργασία είναι υποχρεωτική. Όλοι πρέπει να συνεργαστούν για να διασφαλίσουν μια καλή σοδειά ή μια χορταστική ψαριά μπακαλιάρου.»
Ένα υψηλό επίπεδο εμπιστοσύνης και οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί είναι σημεία-κλειδιά στην ευτυχία. Ένα άλλο είναι η άρνηση να ζει κανείς σε «κουτί». Ο Λαρούς, τον οποίο συνάντησε ο Ρόμπερτ Λαβίν, έχει υπάρξει παίκτης σκακιού, στέλεχος επιχείρησης, θεολόγος, και μετά, μουσικός παραγωγός.
Ο ρόλος των κοινωνικών παραγόντων είναι τόσο σημαντικός, ώστε «νικά» ακόμη και την Εποχική Συναισθηματική Διαταραχή, γνωστή και ως Χειμερινή Κατάθλιψη, που παρατηρείται στην διάρκεια των κυρίως σκοτεινών χειμερινών μηνών.
Παγκόσμιες στατιστικές υγείας δείχνουν ότι η Ισλανδία έχει ένα από τα υψηλότερα προσδόκιμα ζωής στον κόσμο, σύμφωνα με την επιθεώρηση Lancet, το 2010. «Η κάλυψη και η ποιότητα της παροχής νοσοκομειακής περίθαλψης είναι υψηλή» επιβεβαιώνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με κύρια χρηματοδότηση από το κράτος.
Καθαρό νερό και καθαρός αέρας, λαχανικά μεγαλωμένα σε θερμοκήπια χωρίς εντομοκτόνα. Ζεστό νερό που φτάνει απευθείας στα σπίτια των ισλανδών από τις γεωθερμικές πηγές. Το υψηλότερο ποσοστό αγοράς βιβλίων στον κόσμο.
Και δημόσια εκπαίδευση υψηλού επιπέδου. Τα ιδιωτικά σχολεία είναι ελάχιστα. «Το 99% των παιδιών, είτε οι γονείς τους είναι υδραυλικοί είτε δισεκατομμυριούχοι, πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο», έλεγε στο άρθρο του Guardian η Σβάφα Γκρούνφελντ, πρύτανης του πανεπιστήμιου του Ρέικιαβικ. Και το σχολείο φροντίζει τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών και τα παιδιά με αναπηρίες.
Πολλοί αποκαλούν την Ισλανδία « χώρα φιλική-προς-τις-μητέρες» -και τις οικογένειες. Ίσως για αυτό, όταν η συζήτηση φτάνει στον γάμο και την ανταλλαγή όρκων και χαρτιών, οι ισλανδοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι στα αλήθεια, «η αγάπη είναι το μόνο που χρειάζεσαι».
Πηγές: CNN, The Atlantic, Guardian, wikipedia
«Πάτσγουορκ», σημαίνει «κομμάτια υφάσματος που ράβονται μαζί». Στην Ισλανδία, έτσι φτιάχνουν τις -μεγάλες- τους οικογένειες. Με νυν και πρώην συντρόφους, παππούδες και θείους νυν και πρώην συντρόφων, παιδιά από διαφορετικούς γονείς. Και ζουν όλοι μαζί. Και είναι από τις «πιο ευτυχισμένες κοινωνίες» του κόσμου. Τα περισσότερα παιδιά γεννιούνται εκτός γάμου, και οι γυναίκες νιώθουν ασφαλείς να κάνουν ελεύθερες τις επιλογές τους. Αγνοώντας τη συμβουλή της Μπιγιονσέ, «να βάλουν το δαχτυλίδι». Ή τουλάχιστον, όχι μέχρι πραγματικά να το θελήσουν.
«Είναι ξεπερασμένος ο γάμος στην Ισλανδία;», και «Πώς θα ήταν μια κοινωνία χωρίς γάμο;», αναρωτιέται ο Μπιλ Γουάιρ από το αμερικανικό δίκτυο CNN. Στη λίστα των χωρών με τις περισσότερες ανύπαντρες μητέρες στον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι περίπου στη μέση, με το 40% των παιδιών να γεννιούνται εκτός γάμου. Τελευταία η Τουρκία, με 3%. Και πρώτη, στην κορυφή της λίστας, η Ισλανδία με το 67% των παιδιών να γεννιούνται από γονείς που δεν έχουν παντρευτεί, σε μια κοινωνία που θεωρείται από τις πιο φεμινιστικές στον πλανήτη.
Σε μέτρηση όπου το προσδόκιμο ζωής συνδυάζεται με τον “δείκτη ευτυχίας”, η Ισλανδία έρχεται δεύτερη σε «χρόνια ευτυχισμένης ζωής», Greg Neate, flickr
Οι «διαλυμένες (
οικογένειες»Ο αμερικανός δημοσιογράφος μίλησε με ένα ζευγάρι ισλανδών. Η Μπρίντις Ασμουντοντίρ έχει τρία παιδιά με δύο συντρόφους, και δεν αισθάνεται καμία ντροπή ή μεταμέλεια.
«Έχετε έναν φρικτό όρο, ‘διαλυμένες οικογένειες’», λέει πίνοντας καφέ.
«Το οποίο βασικά σημαίνει πως όταν παίρνεις διαζύγιο, κάτι διαλύεται. Αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου στην Ισλανδία. Ζούμε σε ένα τόσο στενό και ασφαλές περιβάλλον, και οι γυναίκες έχουν τόση ελευθερία. Οπότε, μπορείς απλώς να επιλέξεις τη ζωή σου».
Η ίδια εξηγεί ότι καθώς ελάχιστοι ισλανδοί είναι θρήσκοι,δεν υπάρχει κανένα ηθικό στίγμα για την εγκυμοσύνη εκτός γάμου. Η γονική άδεια είναι μεγάλη και καλοπληρωμένη. Σε συνθήκες ασφάλειας, οι γυναίκες νιώθουν δυνατές να φτιάξουν μια οικογένεια. Και δε χρειάζονται ένα διαμάντι στο δάχτυλό τους.
«Πιστεύουμε ότι τα διαμάντια είναι διαβολικά» λέει η Μπρούντις και γελάει, εξηγώντας ότι συνήθως ένα ζευγάρι περνά χρόνια μαζί έχοντας ένα παιδί, προτού καν αρχίσουν να σκέφτονται τον γάμο.
Κόσμος χορεύει σε δρόμο του Ρέικιαβικ, commons wikimedia
Οικογένειες-«πάτσγουορκ» -και παιδιά που τα αγαπούν
Το 2008, η εφημερίδα Guardian κατέγραφε τοπαράδοξο αποτέλεσμα μιας εξίσωσης: υψηλότερος ρυθμός γεννήσεων στην Ευρώπη, υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων, και υψηλότερο ποσοστό γυναικών που δουλεύουν έξω από το σπίτι, όλα μαζί καταλήγουν στην «καλύτερη χώρα στον κόσμο για να ζει κανείς». «Κάτι πάει στραβά στην εξίσωση», έγραφε ο Τζον Κάρλιν. Με τον κατεστημένο τρόπο σκέψης, πολλά παιδιά, «διαλυμένα» σπίτια και απούσες μητέρες είναι η συνταγή για δυστυχία και κοινωνικό χάος. Αλλά, η Ισλανδία είναι υπόδειγμα -προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η Όντνι Στουρλουντοτίρ, 31, μητέρα δύο παιδιών, μιλούσε για μια 25χρονη φίλη της που είχε κάνει τρία παιδιά με έναν άντρα ο οποίος την είχε μόλις εγκαταλείψει. «Αλλά δε νιώθει καθόλου ότι βρίσκεται σε κρίση. Ετοιμάζεται να συνεχίζει τη ζωή της και την καριέρα της, με απόλυτα αισιόδοξη σκέψη». Στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, αυτή η κατάσταση θα θεωρούνταν ολοκληρωτική καταστροφή. Αλλά όχι εδώ.
Η Όντντι, μουσικός και δημοτική σύμβουλος -τότε- μιλά για τη δική της περίπτωση. Όσο σπούδαζε στη Γερμανία, έμεινε έγκυος από έναν γερμανό. Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, χώρισε από τον γερμανό άντρα, και επανασυνδέθηκε με μια «παλιά αγάπη», έναν ισλανδό συγγραφέα. Οι δυο τους επέστρεψαν στην Ισλανδία όπου έζησαν μαζί -και με το μωρό. Αργότερα έκαναν και το δικό τους παιδί. Ο σύντροφός της είναι αφοσιωμένος και στα δύο, αλλά η ίδια θεωρεί σημαντικό το πρώτο της παιδί να έχει στενή σχέση με τον βιολογικό του πατέρα. Και αυτό συμβαίνει τακτικά. Ο γερμανός πρώην σύντροφος ανεβαίνει στο αεροπλάνο, φτάνει στην Ισλανδία και μένει στο σπίτι της μητέρας του παιδιού του και του συντρόφου της, για μία ή και δύο εβδομάδες.
«Οι οικογένειες-πάτσγουορκ είναι παράδοση εδώ», εξηγεί η Όντνι. «Είναι συνηθισμένο οι γυναίκες να έχουν παιδιά με περισσότερους από έναν άντρα. Αλλά είναι όλοι μια οικογένεια.»
Laugavegur, ένας από τους πιο γνωστούς δρόμους του Ρέικιαβικ,Marek Slusarczyk, commons wikimedia
Ελευθερία, και ασφάλεια
Η ανθεκτική αυτοπεποίθηση των γυναικών δεν είναι τυχαία. Προέρχεται από μια κοινωνία που θέλει να μεγαλώνει υγιή, ευτυχισμένα παιδιά, από πολλούς πατεράδες και μητέρες. Και το παρελθόν; «Οι Βίκινγκς έφευγαν μακριά, και οι γυναίκες αναλάμβαναν να τα βγάλουν πέρα. Έκαναν παιδιά με τους σκλάβους τους, και όταν οι Βίκινγκς επέστρεφαν, τα αποδέχονταν, στη λογική του ‘όσο πιο πολλά, τόσο μεγαλύτερη η χαρά’».
Η Ισλανδία, στη μέση του βόρειου Ατλαντικού, υπήρξε πάντα πολύ μακρινός προορισμός για τους χριστιανούς ιεραπόστολους του μεσαίωνα. Είναι, στα μάτια των κατοίκων της, μια παγανιστική χώρα, χωρίς τα ταμπού που γεννούν τόσο άγχος αλλού. «Αυτό σημαίνει ότι είναι πρακτικοί άνθρωποι. Το οποίο, με τη σειρά του σημαίνει, πολλά διαζύγια».
«Αυτό δεν είναι κάτι για να περηφανεύεσαι», λέει η Όντνι χαμογελώντας, «αλλά η αλήθεια είναι ότι οι ισλανδοί δε μένουν σε άσχημες σχέσεις. Απλώς φεύγουν». Και αυτό μπορούν να το κάνουν επειδή η κοινωνία, ξεκινώντας από τους γονείς και τους παππούδες, δε στιγματίζει όσους κάνουν αυτή την επιλογή.»
«Επιπλέον, το κίνητρο ‘ας μείνουμε μαζί για χάρη του παιδιού’, δεν υπάρχει. Τα παιδιά θα είναι μια χαρά, επειδή η οικογένεια θα κινείται γύρω τους, και οι γονείς θα συνεχίσουν να έχουν μια πολιτισμένη σχέση, βασισμένη στο συνήθως αυτονόητα κατανοητό, ότι η επιμέλεια των παιδιών θα είναι από κοινού.»
Η σιγουριά που φέρνει η γνώση ότι το μέλλον των παιδιών είναι ασφαλές, εξηγεί γιατί οι ισλανδές γυναίκες, παρά τον μοντέρνο τρόπο σκέψης τους -εξέλεξαν πριν από 36 χρόνια μια ανύπαντρη μητέρα πρώτη γυναίκα πρόεδρο στον κόσμο- διατηρούν την αρχαία παράδοση να κάνουν παιδιά πολύ νέες. Σε ένα άλλο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο, μια έγκυος φοιτήτρια θα ήταν «περίεργο θέαμα». Σε ένα πανεπιστήμιο της Ισλανδίας είναι συχνό φαινόμενο. «Αν κάνεις ένα παιδί στα 22, δε σκέφτεσαι ‘τελείωσε η ζωή μου’. Θεωρούμε ότι είναι υγιές να κάνεις πολλά παιδιά. Όλα τα μωρά είναι ευπρόσδεκτα.»
Ο -αμετακίνητος- δείκτης ευτυχίας
Ούτε η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος το 2008, ούτε τα όσα ακολούθησαν, ούτε τα ηφαίστεια, ούτε τα μακρά σκοτάδια κάμπτουν την αίσθηση ευτυχίας των ισλανδών. «Ευτυχία στον υπερθετικό πάνω σε έναν Κρύο Μικρό Βράχο», έγραφε το 2012 στην ιστοσελίδα The Atlantic, ο αμερικανός κλινικός ψυχολόγος και καθηγητής στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον,Ρόμπερτ Λαβίν.
«Ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης στην Ισλανδία δεν οδήγησε σε καμία μείωση του δείκτη ευτυχίας από το 2007 ως το 2012», λέει η Ντόρα Γκουντμουντστοντίρ, διευθύντρια της Υπηρεσίας Καθοριστικών Παραγόντων Υγείας -σε μια χώρα που έχει τέτοια υπηρεσία. Αυτό που μειώθηκε είναι η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, αλλά όχι η αίσθηση ευτυχίας των ανθρώπων.
Στη χώρα ζουν 320.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι στο Ρέικιαβικ, τη βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου. Η Ισλανδία δεν έχει στρατό, οι αστυνομικοί συνήθως δεν κρατούν όπλα, και η εγκληματικότητα είναι σχεδόν μηδενική: η χαμηλότερη καταγραμμένη στον κόσμο.
«Είδαμε ένα μόνο περιπολικό, και έναν φρουρό στην Αμερικανική Πρεσβεία. Σε μια καφετέρια όπου υπάρχει παιδική χαρά, πλυντήρια και στεγνωτήρια, άνθρωποι άφηναν τα καροτσάκια με τα μωρά τους χωρίς επίβλεψη έξω και χωρίς ανησυχία», γράφει ο αμερικανός ψυχολόγος.
Τάξη γυμνασίου στο Χράουμπραουτ, commons wikimedia
Τίποτα χωρίς αιτία
Ο Έρικ Γουάινερ, στο βιβλίο του «Η Γεωγραφία της Ευτυχίας», ερεύνησε πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στον μακρύ, σκοτεινό χειμώνα. Παρατήρησε ότι σε ένα μέρος όπως η Ισλανδία, «η συνεργασία είναι υποχρεωτική. Όλοι πρέπει να συνεργαστούν για να διασφαλίσουν μια καλή σοδειά ή μια χορταστική ψαριά μπακαλιάρου.»
Ένα υψηλό επίπεδο εμπιστοσύνης και οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί είναι σημεία-κλειδιά στην ευτυχία. Ένα άλλο είναι η άρνηση να ζει κανείς σε «κουτί». Ο Λαρούς, τον οποίο συνάντησε ο Ρόμπερτ Λαβίν, έχει υπάρξει παίκτης σκακιού, στέλεχος επιχείρησης, θεολόγος, και μετά, μουσικός παραγωγός.
Ο ρόλος των κοινωνικών παραγόντων είναι τόσο σημαντικός, ώστε «νικά» ακόμη και την Εποχική Συναισθηματική Διαταραχή, γνωστή και ως Χειμερινή Κατάθλιψη, που παρατηρείται στην διάρκεια των κυρίως σκοτεινών χειμερινών μηνών.
Παγκόσμιες στατιστικές υγείας δείχνουν ότι η Ισλανδία έχει ένα από τα υψηλότερα προσδόκιμα ζωής στον κόσμο, σύμφωνα με την επιθεώρηση Lancet, το 2010. «Η κάλυψη και η ποιότητα της παροχής νοσοκομειακής περίθαλψης είναι υψηλή» επιβεβαιώνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με κύρια χρηματοδότηση από το κράτος.
Καθαρό νερό και καθαρός αέρας, λαχανικά μεγαλωμένα σε θερμοκήπια χωρίς εντομοκτόνα. Ζεστό νερό που φτάνει απευθείας στα σπίτια των ισλανδών από τις γεωθερμικές πηγές. Το υψηλότερο ποσοστό αγοράς βιβλίων στον κόσμο.
Και δημόσια εκπαίδευση υψηλού επιπέδου. Τα ιδιωτικά σχολεία είναι ελάχιστα. «Το 99% των παιδιών, είτε οι γονείς τους είναι υδραυλικοί είτε δισεκατομμυριούχοι, πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο», έλεγε στο άρθρο του Guardian η Σβάφα Γκρούνφελντ, πρύτανης του πανεπιστήμιου του Ρέικιαβικ. Και το σχολείο φροντίζει τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών και τα παιδιά με αναπηρίες.
Πολλοί αποκαλούν την Ισλανδία « χώρα φιλική-προς-τις-μητέρες» -και τις οικογένειες. Ίσως για αυτό, όταν η συζήτηση φτάνει στον γάμο και την ανταλλαγή όρκων και χαρτιών, οι ισλανδοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι στα αλήθεια, «η αγάπη είναι το μόνο που χρειάζεσαι».
Πηγές: CNN, The Atlantic, Guardian, wikipedia
-nikos-- Admin
- Αριθμός μηνυμάτων : 2890
Ημερομηνία εγγραφής : 29/05/2013 -
Απ: Aν ενας ελληνας μεταναστευε, που θα πηγενε ?
από -nikos- Σαβ Απρ 09, 2016 11:02 am
Κάπου σε μια μικρή γωνία των ανατολικών συνόρων της Ευρώπης υπάρχει μια χώρα που μπορεί να υπερηφανευτεί πως είναι το αντίθετο της Ελλάδας σε πολλά επίπεδα...
Η Ελλάδα ετοιμάζεται να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο και έχει ένα χρέος που έχει εκτιναχθεί στο 180%, ενώ η Εσθονία ζει τις ήσυχες δικές της ημέρες, χωρίς χρέη, αφού προτιμάει να μην δανείζεται και με ένα τεχνολογικό θαύμα να είναι σε εξέλιξη...
Μία σχετικά φρέσκια χώρα που εδώ και λίγα χρόνια βρίσκεται στην οικογένεια του ευρώ, συνεχίζει να εκπλήσσει με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ελάχιστα χρέη και χαμηλούς μισθούς.
Ο δρόμος που ακολουθεί είναι ένας και βασίζεται σε μια λογική. Δεν παίρνει δάνεια και στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις.
Η χώρα που δεν παίρνει δάνεια
Το χρέος της κινείται στο 10% του ΑΕΠ και είναι το χαμηλότερο που μπορεί να συναντήσει κανείς εντός Ευρωζώνης και σαφώς δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό χρέος.
Η κυβέρνηση της χώρας δεν επιθυμεί να έχει καμία σχέση με τις αγορές. Δεν εκδίδει ομόλογα, δεν λειτουργεί με τους όρους της σύγχρονης οικονομίας και σαφώς δεν δανείζεται χρήματα.
Τελευταία φορά που η χώρα εξέδωσε ομόλογα ήταν πίσω στο χρόνο, το 2002, και αν αποφάσιζε σήμερα και έμπαινε στις αγορές θα μπορούσε να δανειστεί πραγματικά «φτηνό χρήμα». Ωστόσο κάτι τέτοιο αφήνει αδιάφορους τους Εσθονούς. Η κυβέρνηση προτιμάει να δανείζεται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων παρά από τις αγορές.
Μάλιστα σύμφωνα με την Κομισιόν οι χώρες που βρίσκονται στην καλύτερη θέση όσον αφορά τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους τους, σε βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και ακόμη και μακροπρόθεσμη βάση είναι η Δανία, η Γερμανία, η Λετονία και βέβαια η Εσθονία.
Η Εσθονία που μαζί με τις Λετονία και Λιθουανία, αποκαλούνταν «Οι τίγρεις της Βαλτικής» εξαιτίας της γρήγορης ανάπτυξής τους, μπορεί να είναι η φτωχή συγγενής της Ευρώπης με τον κατώτατο μισθό στα 290 ευρώ, ωστόσο δεν απασχόλησε ποτέ μέχρι τώρα τα Eurogroup και τα πρωτοσέλιδα. Η φορολογία βαίνει μειούμενη τα τελευταία χρόνια και κυμαίνεται στο 20%.
Η μόνη χώρα που μπορεί βεβαίως να την απειλήσει είναι η Ελλάδα, καθώς είναι εκτεθειμένη με τα δάνεια που δόθηκαν στη χώρα.
Σύμφωνα με την Guardian περιλαμβάνεται στις χώρες που είναι ευθέως εκτεθειμένες στον κίνδυνο της ελληνικής χρεοκοπίας, μέσω των διμερών δανείων και των χρημάτων που έχουν δώσει στον EFSF. Εμμέσως, οι χώρες της Ευρωζώνης είναι ακόμη περισσότερο εκτεθειμένες και μέσω της ΕΚΤ και του προγράμματος αγοράς ομολόγων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Barclays Research που επικαλείται η βρετανική εφημερίδα, η Γερμανία και η Γαλλία είναι οι πλέον εκτεθειμένες με 92 δισ. και 73 δισ. ευρώ αντίστοιχα. Ωστόσο με βάση το ΑΕΠ των ευρωπαϊκών οικονομιών τη μεγαλύτερη έκθεση εμφανίζουν η Μάλτα (5% του ΑΕΠ της), η Σλοβακία (4,2%), η Ισπανία (4%), η Εσθονία (4%), η Σλοβενία (3,9%) και η Ιταλία (3,8%).
Από το φινλανδικό κινητό τηλέφωνο κρυμμένο στον κήπο του υπουργού Εξωτερικών στο θαύμα
Όπως ήδη αναφέρθηκε η Εσθονία είναι μια σχετικά φρέσκια χώρα. Απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε λιγότερο από το μισό του πληθυσμού της είχε τηλεφωνική γραμμή και η μόνη ανεξάρτητη σύνδεσή της με τον έξω κόσμο ήταν ένα φινλανδικό κινητό τηλέφωνο κρυμμένο στον κήπο του υπουργού Εξωτερικών.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν γρήγορα! Δύο δεκαετίες αργότερα, είναι ένας παγκόσμιος πρωταθλητής στην τεχνολογία. Εσθονοί ανέπτυξαν τον κώδικα πίσω από το Skype και το Kazaa (ένα από τα πρώτα δίκτυα file-sharing).
Μάλιστα το 2007 έγινε η πρώτη χώρα που διοργάνωσε την ψηφοφορία μέσω διαδικτύου σε γενικές εκλογές.
Οι ευρυζωνικές της ταχύτητες είναι από τις πιο υψηλές στον κόσμο και κατέχει το ρεκόρ για τη δημιουργία νεοσύστατων εταιρειών (startups) ανά κεφαλή πληθυσμού. Οι 1.300.000 πολίτες της πληρώνουν για χώρους στάθμευσης με τα κινητά τους τηλέφωνα και έχουν τα αρχεία υγείας τους αποθηκευμένα στο ψηφιακό Cloud!
Το 95% των Εσθονών συμπληρώνουν την ετήσια φορολογική τους δήλωση μέσω διαδικτύου και βέβαια αυτό πρόκειται για μια διαδικασία που διαρκεί περίπου πέντε λεπτά. Η φορολογική δήλωση φτάνει έτοιμη προσυμπληρωμένη και το μόνο που κάνουν είναι να ελέγχουν τα στοιχεία!
Οποιοσδήποτε Εσθονός πολίτης μπορεί να δημιουργήσει και να λειτουργήσει μια επιχείρηση μέσα σε 15 λεπτά, από όπου και αν βρίσκεται.
Γενικά οτιδήποτε έχει να κάνει με εκτυπωμένα χαρτιά, γραφεία και σφραγίδες είναι παρελθόν.
Όλα βασίζονται στο Εθνικό Σύστημα Ταυτοτήτων (National ID Card System). Η Κάρτα αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ταυτότητα αφού ανοίγει όλες τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που έχουν οι πολίτες στη διάθεσή τους. Χρησιμοποιείται ως εθνική ταυτότητα και ταξιδιωτικό έγγραφο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάρτα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας για τις τραπεζικές συναλλαγές, ακόμα και ως προπληρωμένο εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς...
Η χώρα δίνοντας τεράστια βάση στην εκπαίδευση και εκπαιδεύοντας τους πολίτες στη χρήση νέων τεχνολογιών κατάφερε να γίνει πρότυπο.
Ακολούθησε ένα εθνικό σχέδιο εξοπλισμού των σχολικών αιθουσών με υπολογιστές και μέχρι το 1998 όλα τα σχολεία ήταν ενωμένα με το διαδίκτυο. Το 2000 η κυβέρνηση κήρυξε την πρόσβαση στο διαδίκτυο ανθρώπινο δικαίωμα και το διαδίκτυο εξαπλώθηκε παντού. Το δωρεάν Wi-Fi έγινε πλέον κάτι συνηθισμένο.
Πάνω από το 76% τους πληθυσμού μπαίνει και χρησιμοποιεί καθημερινά το διαδίκτυο ενώ το ποσοστό για τους κάτω των 35 ετών εκτινάσσεται στο απίθανο 98%.
Η εσθονική κυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή το πρόγραμμα «e-residency», που μονολότι επί λέξει θα μεταφραζόταν «ηλεκτρονική κατοικία» στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο. Πρόκειται για ένα είδος «ηλεκτρονικής υπηκοότητας» για φυσικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται οικονομικά στη χώρα.
Πολύ απλά με ένα παράβολο ύψους 50 ευρώ οι ενδιαφερόμενοι, υπήκοοι ξένων χωρών, μπορούν να αποκτήσουν μια εικονική, νομική προσωπικότητα που δίνει τη δυνατότητα στα φυσικά πρόσωπα που την αποκτούν να αποκτήσουν εσθονικό φορολογικό μητρώο, να ανοίξουν τραπεζικό λογαριασμό, να καταχωρίσουν μια επιχείρηση στα οικείο μητρώο εταιρειών και να αποκτήσουν ηλεκτρονική υπογραφή.
Μάλιστα πάνω από 40 χώρες χρησιμοποιούν τεχνολογίες από την Εσθονία για να αποτρέπουν κυβερνοεπιθέσεις!
Αποτελεί οικονομικό πρότυπο η Εσθονία;
Είναι γεγονός ότι την ώρα που πολλές νοτιοευρωπαϊκές χώρες αγωνίζονται για την (οικονομική) τους επιβίωση, η Εσθονία, μια μικρή χώρα 1,3 εκ. κατοίκων, παρουσιάζει κάθε χρόνο «ονειρικά» οικονομικά στατιστικά στοιχεία.
Ωστόσο εξαιτίας της ταχύτητας ανάπτυξης πολλοί έχασαν το τρένο... Περισσότερο από το 17% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το πρόβλημα αφορά κυρίως τους 300.000 Ρώσους, οι οποίοι δεν έχουν καν εσθονικό διαβατήριο. Δύσκολες είναι οι συνθήκες και για τις Εσθονές, μιας και κερδίζουν κατά μέσο όρο 28% λιγότερα χρήματα για την ίδια εργασία.
Η Ελλάδα ετοιμάζεται να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο και έχει ένα χρέος που έχει εκτιναχθεί στο 180%, ενώ η Εσθονία ζει τις ήσυχες δικές της ημέρες, χωρίς χρέη, αφού προτιμάει να μην δανείζεται και με ένα τεχνολογικό θαύμα να είναι σε εξέλιξη...
Μία σχετικά φρέσκια χώρα που εδώ και λίγα χρόνια βρίσκεται στην οικογένεια του ευρώ, συνεχίζει να εκπλήσσει με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ελάχιστα χρέη και χαμηλούς μισθούς.
Ο δρόμος που ακολουθεί είναι ένας και βασίζεται σε μια λογική. Δεν παίρνει δάνεια και στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις.
Η χώρα που δεν παίρνει δάνεια
Το χρέος της κινείται στο 10% του ΑΕΠ και είναι το χαμηλότερο που μπορεί να συναντήσει κανείς εντός Ευρωζώνης και σαφώς δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό χρέος.
Η κυβέρνηση της χώρας δεν επιθυμεί να έχει καμία σχέση με τις αγορές. Δεν εκδίδει ομόλογα, δεν λειτουργεί με τους όρους της σύγχρονης οικονομίας και σαφώς δεν δανείζεται χρήματα.
Τελευταία φορά που η χώρα εξέδωσε ομόλογα ήταν πίσω στο χρόνο, το 2002, και αν αποφάσιζε σήμερα και έμπαινε στις αγορές θα μπορούσε να δανειστεί πραγματικά «φτηνό χρήμα». Ωστόσο κάτι τέτοιο αφήνει αδιάφορους τους Εσθονούς. Η κυβέρνηση προτιμάει να δανείζεται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων παρά από τις αγορές.
Μάλιστα σύμφωνα με την Κομισιόν οι χώρες που βρίσκονται στην καλύτερη θέση όσον αφορά τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους τους, σε βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και ακόμη και μακροπρόθεσμη βάση είναι η Δανία, η Γερμανία, η Λετονία και βέβαια η Εσθονία.
Η Εσθονία που μαζί με τις Λετονία και Λιθουανία, αποκαλούνταν «Οι τίγρεις της Βαλτικής» εξαιτίας της γρήγορης ανάπτυξής τους, μπορεί να είναι η φτωχή συγγενής της Ευρώπης με τον κατώτατο μισθό στα 290 ευρώ, ωστόσο δεν απασχόλησε ποτέ μέχρι τώρα τα Eurogroup και τα πρωτοσέλιδα. Η φορολογία βαίνει μειούμενη τα τελευταία χρόνια και κυμαίνεται στο 20%.
Η μόνη χώρα που μπορεί βεβαίως να την απειλήσει είναι η Ελλάδα, καθώς είναι εκτεθειμένη με τα δάνεια που δόθηκαν στη χώρα.
Σύμφωνα με την Guardian περιλαμβάνεται στις χώρες που είναι ευθέως εκτεθειμένες στον κίνδυνο της ελληνικής χρεοκοπίας, μέσω των διμερών δανείων και των χρημάτων που έχουν δώσει στον EFSF. Εμμέσως, οι χώρες της Ευρωζώνης είναι ακόμη περισσότερο εκτεθειμένες και μέσω της ΕΚΤ και του προγράμματος αγοράς ομολόγων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Barclays Research που επικαλείται η βρετανική εφημερίδα, η Γερμανία και η Γαλλία είναι οι πλέον εκτεθειμένες με 92 δισ. και 73 δισ. ευρώ αντίστοιχα. Ωστόσο με βάση το ΑΕΠ των ευρωπαϊκών οικονομιών τη μεγαλύτερη έκθεση εμφανίζουν η Μάλτα (5% του ΑΕΠ της), η Σλοβακία (4,2%), η Ισπανία (4%), η Εσθονία (4%), η Σλοβενία (3,9%) και η Ιταλία (3,8%).
Από το φινλανδικό κινητό τηλέφωνο κρυμμένο στον κήπο του υπουργού Εξωτερικών στο θαύμα
Όπως ήδη αναφέρθηκε η Εσθονία είναι μια σχετικά φρέσκια χώρα. Απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε λιγότερο από το μισό του πληθυσμού της είχε τηλεφωνική γραμμή και η μόνη ανεξάρτητη σύνδεσή της με τον έξω κόσμο ήταν ένα φινλανδικό κινητό τηλέφωνο κρυμμένο στον κήπο του υπουργού Εξωτερικών.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν γρήγορα! Δύο δεκαετίες αργότερα, είναι ένας παγκόσμιος πρωταθλητής στην τεχνολογία. Εσθονοί ανέπτυξαν τον κώδικα πίσω από το Skype και το Kazaa (ένα από τα πρώτα δίκτυα file-sharing).
Οι ευρυζωνικές της ταχύτητες είναι από τις πιο υψηλές στον κόσμο και κατέχει το ρεκόρ για τη δημιουργία νεοσύστατων εταιρειών (startups) ανά κεφαλή πληθυσμού. Οι 1.300.000 πολίτες της πληρώνουν για χώρους στάθμευσης με τα κινητά τους τηλέφωνα και έχουν τα αρχεία υγείας τους αποθηκευμένα στο ψηφιακό Cloud!
Το 95% των Εσθονών συμπληρώνουν την ετήσια φορολογική τους δήλωση μέσω διαδικτύου και βέβαια αυτό πρόκειται για μια διαδικασία που διαρκεί περίπου πέντε λεπτά. Η φορολογική δήλωση φτάνει έτοιμη προσυμπληρωμένη και το μόνο που κάνουν είναι να ελέγχουν τα στοιχεία!
Οποιοσδήποτε Εσθονός πολίτης μπορεί να δημιουργήσει και να λειτουργήσει μια επιχείρηση μέσα σε 15 λεπτά, από όπου και αν βρίσκεται.
Γενικά οτιδήποτε έχει να κάνει με εκτυπωμένα χαρτιά, γραφεία και σφραγίδες είναι παρελθόν.
Όλα βασίζονται στο Εθνικό Σύστημα Ταυτοτήτων (National ID Card System). Η Κάρτα αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ταυτότητα αφού ανοίγει όλες τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που έχουν οι πολίτες στη διάθεσή τους. Χρησιμοποιείται ως εθνική ταυτότητα και ταξιδιωτικό έγγραφο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάρτα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας για τις τραπεζικές συναλλαγές, ακόμα και ως προπληρωμένο εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς...
Η χώρα δίνοντας τεράστια βάση στην εκπαίδευση και εκπαιδεύοντας τους πολίτες στη χρήση νέων τεχνολογιών κατάφερε να γίνει πρότυπο.
Ακολούθησε ένα εθνικό σχέδιο εξοπλισμού των σχολικών αιθουσών με υπολογιστές και μέχρι το 1998 όλα τα σχολεία ήταν ενωμένα με το διαδίκτυο. Το 2000 η κυβέρνηση κήρυξε την πρόσβαση στο διαδίκτυο ανθρώπινο δικαίωμα και το διαδίκτυο εξαπλώθηκε παντού. Το δωρεάν Wi-Fi έγινε πλέον κάτι συνηθισμένο.
Πάνω από το 76% τους πληθυσμού μπαίνει και χρησιμοποιεί καθημερινά το διαδίκτυο ενώ το ποσοστό για τους κάτω των 35 ετών εκτινάσσεται στο απίθανο 98%.
Η εσθονική κυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή το πρόγραμμα «e-residency», που μονολότι επί λέξει θα μεταφραζόταν «ηλεκτρονική κατοικία» στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο. Πρόκειται για ένα είδος «ηλεκτρονικής υπηκοότητας» για φυσικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται οικονομικά στη χώρα.
Πολύ απλά με ένα παράβολο ύψους 50 ευρώ οι ενδιαφερόμενοι, υπήκοοι ξένων χωρών, μπορούν να αποκτήσουν μια εικονική, νομική προσωπικότητα που δίνει τη δυνατότητα στα φυσικά πρόσωπα που την αποκτούν να αποκτήσουν εσθονικό φορολογικό μητρώο, να ανοίξουν τραπεζικό λογαριασμό, να καταχωρίσουν μια επιχείρηση στα οικείο μητρώο εταιρειών και να αποκτήσουν ηλεκτρονική υπογραφή.
Αποτελεί οικονομικό πρότυπο η Εσθονία;
Είναι γεγονός ότι την ώρα που πολλές νοτιοευρωπαϊκές χώρες αγωνίζονται για την (οικονομική) τους επιβίωση, η Εσθονία, μια μικρή χώρα 1,3 εκ. κατοίκων, παρουσιάζει κάθε χρόνο «ονειρικά» οικονομικά στατιστικά στοιχεία.
Ωστόσο εξαιτίας της ταχύτητας ανάπτυξης πολλοί έχασαν το τρένο... Περισσότερο από το 17% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το πρόβλημα αφορά κυρίως τους 300.000 Ρώσους, οι οποίοι δεν έχουν καν εσθονικό διαβατήριο. Δύσκολες είναι οι συνθήκες και για τις Εσθονές, μιας και κερδίζουν κατά μέσο όρο 28% λιγότερα χρήματα για την ίδια εργασία.
-nikos-- Admin
- Αριθμός μηνυμάτων : 2890
Ημερομηνία εγγραφής : 29/05/2013 -
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης|
|
|